Η θεωρητική κατάρτιση πάνω στην οποία βασίζονται τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αποτελεί μια αφετηρία για εξερεύνηση ενός νέου φοιτητή. Η αναγκαία πρακτική εμπειρία, αν και υποστηρίζεται μερικώς από προγράμματα θερινής πρακτικής άσκησης του υπουργείου Παιδείας, εντούτοις ενυπόκειται στην εγρήγοση και διάθεση κάθε φοιτητή και στη φιλοτιμία των ναυτιλιακών εταιρειών που τους υποδέχονται. Τελοιόφοιτος φοιτητής του Ε.Μ.Π περιγράφει την προσωπική του εμπειρία σε μια εταιρεία, που στέκεται, αθόρυβα αλλά ουσιαστικά, στο πλάι των φερέλπιδων ναυτελλήνων.
Ημέρα Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013. Βρισκόμαστε στο Ras Laffan του Κατάρ από την Τρίτη, ενώ χθες το καράβι «έκατσε» πάνω στα βάζα μες στη δεξαμενή. Το πλοίο κάνει έκτακτο drydock λόγω προβλήματος στον κύριο άξονα. Τα μέτρα ασφαλείας είναι αυξημένα και πρέπει να είσαι προσεκτικός στις κινήσεις σου.
Μετά το πρωινό κατεβαίνουμε στο Control Room και αναμένουμε εντολές από τον Β ́ μηχανικό. Σήμερα θα ανοίξουμε την κεφαλή του κυλίνδρου Νο 2 για να κάνει επιθεώρηση ο νηογνώμονας. Πρόκειται για επίπονη δουλειά, διότι χρειάζεται αρκετή δύναμη ώστε να λασκάρουν οι μεγάλες βίδες που το συγκρατούν. Όλο το πλήρωμα της μηχανής είναι παρόν ώστε να εναλλασσόμαστε ανά δύο στη χρήση του δυναμόκλειδου. Η ώρα περνάει και σημειώνεται μικρή πρόοδος. Την ώρα του καφέ, ακολουθεί συζήτηση μεταξύ superintendent engineers και A ́, B ́ μηχανικών για το καπάκι. Ο ένας superintendent είναι παλαιός Α ́ μηχανικός με μακρά θαλάσσια υπηρεσία, ενώ ο άλλος είναι απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με μικρή θαλάσσια εμπειρία. Η κουβέντα κυμαίνεται σε ήρεμους τόνους, ωστόσο μπορώ να διακρίνω την αντιμετώπιση που έχει ο παλαιός Α ́ μηχανικός σε σχέση με τον Πολυτεχνίτη. Αρκετοί από τους ναυτικούς θεωρούν ότι οι μηχανικοί του γραφείου, και δη του ΕΜΠ, δεν κατανοούν τις δυσκολίες που έχει το ναυτικό επάγγελμα και απαιτούν λύσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Είναι γεγονός ότι οι ναυτικοί αντιμετωπίζουν σχετικώς αρνητικά τους μηχανικούς που διαθέτουν μικρή ή καθόλου θαλάσσια υπηρεσία. Ομολογώ ότι με εξέπληξε η πληροφορία πως δεν είναι λίγες οι φορές που υπάρχει μια κατάσταση σύγχυσης μεταξύ γραφείου και πλοίου. Συνειδητοποίησα όμως ότι οι άνθρωποι που καλούνται να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν βιώνουν διαφορετικές συνθήκες εργασίας, με ανόμοια προβλήματα και ανησυχίες, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγκρουση.
Όταν κατεβαίνουμε στο μηχανοστάσιο, πηγαίνω με τον Α ́ μηχανικό να ελέγξουμε την πρόοδο των εργασιών στον άξονα. Ο άξονας θα βγει στη γιάρδα ώστε να πάει στο μηχανουργείο. Η διαδικασία απαιτεί κόψιμο 2,5 τετραγωνικών μέτρων ελάσματος σε συγκεκριμένο σημείο του πλοίου.
Αφού κοπεί, ξεκινά το λασκάρισμα των παξιμαδιών που συγκρατούν τις βίδες. Ο συνολικός χρόνος εξαγωγής των δύο τμημάτων του άξονα είναι δυόμισι-τρεις ημέρες. Η παρακολούθηση αυτής της εργασίας είναι μεγάλη εμπειρία, αφού δεν βλέπεις συχνά άξονα να βγαίνει από καράβι.
Μετά το μεσημεριανό, ο γραμματικός καλεί όλο το πλήρωμα να περάσει από αλκοτέστ – εντολή της γιάρδας. Βρισκόμαστε σε μια χώρα όπου απαγορεύεται το αλκοόλ και η γενικότερη νομοθεσία είναι αυστηρή. Επιστρέφοντας κάτω, το καπάκι είναι έτοιμο να βγει. Μετά μία ώρα, ξεκινάμε καθάρισμα με αερόβουρτσα, αλλάζουμε τα O-Rings και ο επιθεωρητής ελέγχει τον κύλινδρο. Το πλοίο είναι 7 ετών, δεν συμβαίνει κάτι με την κύρια μηχανή και ο έλεγχος είναι καθαρά τυπικός. Μετά τον καφέ, τοποθετούμε το καπάκι στη θέση του και ξεκινάμε σφίξιμο. Η κούραση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων, οπότε αποφασίζουμε να δουλέψουμε συντηρητικά και, αν χρειαστεί, να συνεχίσουμε μετά το φαγητό. Η σωστή διαχείριση δυνάμεων είναι μείζονος σημασίας, διότι η κούραση μειώνει την αποδοτικότητα και καθιστά τον ναυτικό ευάλωτο σε κάθε μορφής κίνδυνο.
Πράγματι, θα τελειώσουμε μετά το φαγητό. Το καράβι είναι μεγάλο σχολείο απ’ όλες τις πλευρές. Υπομονή, αντοχή, πειθαρχία, κοινωνικές σχέσεις, μοναξιά και πάει λέγοντας… Η στιγμή που αρχίζω να μαζεύω τα εργαλεία έφτασε και μαζί της το τέλος της σημερινής ημέρας. Μετά το απαραίτητο μπάνιο βγαίνω λίγο στην κουβέρτα για να πάρω καθαρό αέρα. Τι το ’θελα! Με τη θερμοκρασία στους 45ο και την υγρασία στο 85%, το air-condition του accommodation μοιάζει με μάννα εξ ουρανού. Επιστρέφω στην καμπίνα, βυθισμένος σε σκέψεις. Και χωρίς να το καταλάβω, αποκοιμιέμαι…
