Ταξίδεψα 10 μήνες με το «Ludovica». Είχα κάνει και μπάρκα με το πλοίο «Καπετάν Κωστής» της ναυτιλιακής εταιρείας Tomasos Bros, σε εκπαιδευτικό ταξίδι. Θυμάμαι έντονα τα ταξίδια μου από την Σιγκαπούρη στην Ινδία και από εκεί σε Λατινική Αμερική και ΗΠΑ.
Σήμερα είμαι 23 ετών. Επιθυμώ να ταξιδεύω και να γίνω πλοίαρχος. Με ενδιαφέρει το επάγγελμα και μου αρέσει το κύρος του. Με τα ταξίδια γνωρίζω νέους πολιτισμούς. Οι οικονομικές απολαβές είναι εξαιρετικά δελεαστικές, ενώ με έλκει η υπευθυνότητα που απαιτείται.
Κατάγομαι από οικογένεια ναυτικών. Ο πατέρας μου είναι α΄ μηχανικός και ο αδελφός μου ανθυποπλοίαρχος. Από μικρός άκουγα με ενδιαφέρον τις ιστορίες του πατέρα μου. Άκουγα για ταξίδια και εμπειρίες που στη στεριά δεν τις ζεις ποτέ. Υπάρχει ευθύνη στους γονείς που ασχολούνται με τη θάλασσα και δεν επιθυμούν τα παιδιά τους να γίνουν ναυτικοί. Ίσως να έχουν εμπειρίες άσχημες και να μη θέλουν την ίδια ζωή για τα παιδιά τους. Απ’ ό,τι γνωρίζω, η σύγχρονη ναυτιλία δεν έχει καμία σχέση με τα παλαιότερα χρόνια.
Τα πλοία είναι αυτοματοποιημένα. Υπάρχει μεγάλη ασφάλεια για τους ναυτικούς. Οι συνθήκες στα πλοία είναι εξαιρετικά καλές. Στα δεξαμενόπλοια πρέπει να έχεις συμβατότητα με το υπόλοιπο πλήρωμα, που μπορεί να φτάνει και τα 30 άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων. Συνηθίζεις γρήγορα πάντως την πραγματικότητα ενός πλοίου. Πρέπει να σου αρέσει λίγο η κλεισούρα. Να τα έχεις καλά με τη μοναξιά σου. Δεν είμαι μοναχικός τύπος, αλλά αναζητώ και την ησυχία μου.
Το πλοίο δεν είναι κάτεργο. Όσοι το λένε αυτό ή θέλουν να το βλέπουν έτσι, ή έχουν μείνει σε άλλες εποχές. Πρέπει να δείξεις ενδιαφέρον για τη δουλειά σου. Κανείς αξιωματικός δεν θα σε πάρει από το χέρι να σου μάθει το επάγγελμα. Χρειάζεται προσωπική προσπάθεια. Τα πλοία αντικατοπτρίζουν ουσιαστικά τις αρχές που επικρατούν στη ναυτιλιακή εταιρεία. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένος από τις συνθήκες στα πλοία της εταιρείας και για την ποιότητα ζωής που προσφέρει στους ναυτικούς της.
Είναι γεγονός πως οι ΑΕΝ χρειάζονται πιο βελτιωμένες εγκαταστάσεις, αλλά οι βάσεις που σου δίνουν οι σχολές είναι επαρκείς. Σαφώς η διδακτέα ύλη χρειάζεται ένα «ξεσκόνισμα» και τα μαθήματα αναθεώρηση, αλλά εγώ αισθανόμουν ότι απέκτησα βάσεις όταν μπάρκαρα. Είχα ένα θεωρητικό υπόβαθρο να «πατήσω». Σαφώς όμως η θεωρία με την πράξη διαφέρει. Επίσης, χρειάζεται να αναβαθμιστούν τα πτυχία των ΑΕΝ, που σήμερα δεν εξομοιώνονται ούτε με τα πτυχία των ΤΕΙ. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει στο εξωτερικό.
Είναι πιο ολοκληρωμένη η εκπαίδευση στις εσωτερικές σχολές. Έχω φοιτήσει στην Ύδρα και στον Ασπρόπυργο. Στην Ύδρα ήμασταν στο θάλαμο 32 άτομα, αλλά συνηθίζεται γρήγορα αυτή η συμβίωση. Είναι καλό να συνηθίζεις την καθημερινότητα «κλειστού» τύπου. Μαθαίνεις την ιδέα της ομαδικότητα, της συλλογικότητας.
Δεν είμαι υπέρ του στρατιωτικού χαρακτήρα των σχολών. Η ζωή σε ένα πλοίο εξάλλου δεν είναι στρατιωτική. Είμαι όμως υπέρ της πειθαρχίας και κυρίως της ιεραρχίας. Αυτές τις ιδέες πρέπει να αντιληφθείς εγκαίρως ως σπουδαστής.
Μεγάλη έμφαση απαιτείται από ένα σπουδαστή στα μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και αγγλικών, αλλά και στη μελέτη των διεθνών κανονισμών, ειδικά εάν θέλει να προετοιμαστεί για τη γέφυρα.
Στις ΑΕΝ επικρατεί ανάμεσα στους σπουδαστές μια άποψη του τύπου «μπήκα κάπου, σπουδάζω κάτι…». Αρκετοί τα παρατάνε ή αναζητούν καριέρα στη στεριά. Θεωρούν ότι η ζωή στη θάλασσα θα είναι δύσκολη, ότι δεν θα κάνουν οικογένεια. Στις εσώκλειστες σχολές πάντως δεν είναι πολλοί όσοι τα παρατάνε.
Εγώ προσωπικώς έβαλα κάποιους στόχους. Έχω ένα σχέδιο κι εύχομαι να υλοποιηθεί και να βγει σωστό. Θέλω να γίνω πλοίαρχος και μετά να δημιουργήσω οικογένεια. Στους φίλους μου αυτά ίσως ακούγονται περίεργα, δεν με επηρεάζουν όμως. Αγαπώ την θάλασσα και τη ζωή στο πλοίο. Αν δεν τα αγαπάς, δεν συνεχίζεις.
Επιμελημένο κείμενο του Αλέξανδρου Μπούνταλη, Δόκιμου Πλοιάρχου, «Ταξιδεύω και γνωρίζω νέες κουλτούρες και πολιτισμούς», Ναυτικά Χρονικά, Οκτώβριος 2006
