Η μεσογειακή ναυτιλία κατά πολλούς αποτελεί τον φτωχό συγγενή της ποντοπόρου ναυτιλίας, παρά το γεγονός ότι ο ρόλος της, ιδίως για μια χώρα-αρχιπέλαγος όπως η Ελλάδα, είναι ουσιώδης για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη περιοχών. Η ελληνική μεσογειακή ναυτιλία καλείται να αντιμετωπίσει τις γενικότερες προκλήσεις του κλάδου αλλά και τις δυσκολίες που υψώνονται από τη γραφειοκρατία του δημόσιου τομέα, καθώς και τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει η οικονομική κρίση και οι περιορισμοί που έχουν επιβληθεί στο τραπεζικό σύστημα.
Ποιες δυσκολίες προσέγγισης αντιμετωπίζετε ως προς την εύρεση Ελλήνων ναυτικών, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον κλάδο της μεσογειακής ναυτιλίας στον οποίο δραστηριοποιείστε;
Δυστυχώς, η μεσογειακή ναυτιλία είναι σχεδόν άγνωστη στο μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού κοινού, αλλά και σε μέρος της ίδιας της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας. Η συμβολή της δε είναι αρκετά μεγάλη στην ελληνική οικονομία και κοινωνία λαμβάνοντας υπόψη ότι τα περισσότερα πλοία του κλάδου μας φέρουν την ελληνική σημαία χρησιμοποιώντας στο μεγαλύτερο ποσοστό Έλληνες ναυτικούς και είναι εκείνα που ενώνουν εμπορικά τη χώρα μας (ηπειρωτική και νησιωτική) βοηθώντας στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Η εν γένει απουσία Ελλήνων ναυτικών (αξιωματικών και κατώτερων πληρωμάτων), γεγονός που συναρτάται άμεσα με τους επιβαλλόμενους μισθούς και τις υπέρογκες κρατήσεις, το μέγεθος των πλοίων και των δυσκολιών αυτών, τα πολύ συχνά cargo operations, οι δυσκολίες των ελληνικών αλλά και πολλών μεσογειακών λιμένων, η μειωμένη σύνθεση πληρωμάτων, οι μισθολογικές διαφορές σε σχέση με τα ποντοπόρα, όπου οι απαιτήσεις δε με τα ποντοπόρα πλοία είναι ακριβώς οι ίδιες, είναι αποτρεπτικοί παράγοντες.
Εδώ αξίζει να τονίσουμε ότι την εν γένει απουσία ελληνικών πληρωμάτων αντιμετωπίζουν επίσης και οι εταιρείες ποντοπόρων πλοίων. Γεγονός είναι, λοιπόν, ότι θα πρέπει να αναβαθμιστεί η εκπαίδευση των αξιωματικών, να δημιουργηθούν περισσότερες ακαδημίες, αλλά και να βγει από την αφάνεια η εμπορική ναυτιλία. Να ανοίξουν ξανά οι σχολές εκπαίδευσης κατώτερων ελληνικών πληρωμάτων και υπαξιωματικών (π.χ. λοστρόμοι, μάγειρες, καμαρότοι κ.λπ.).
Θα πρέπει επίσης να δημιουργηθούν αντίστοιχες σχολές ΚΕΣΕΝ στη Βόρεια Ελλάδα και αλλού, για να καλύψουν τις ανάγκες των Ελλήνων ναυτικών οι οποίοι δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών. Για παράδειγμα θα έπρεπε να δημιουργηθούν αντίστοιχες σχολές επιμόρφωσης στη Θεσσαλονίκη, στην Πρέβεζα και στα Χανιά.
Δεν είναι δυνατόν η ελληνική σημαία να απαιτεί τη διατήρηση Ελλήνων αξιωματικών και κατώτερου πληρώματος, αλλά να μην παρέχει σωστή εκπαίδευση.
Απόσπασμα από τη συνέντευξη των Στράτου και Νικόλα Τσαλαμανιού, Co-CeO of Mylaki Shipping Agency Ltd and Seaven Tanker & Dry Management Inc, με τίτλο «Παλεύοντας με τις αντιξοότητες», Ναυτικά Χρονικά, Ιούνιος- Ιούλιος 2016, 80-82
