Ο καπτ. Αλέξανδρος Κόκκινος εργάζεται ως πλοίαρχος για τη ναυτιλιακή εταιρεία Maran Gas Maritime Inc. Κατάγεται από το Αγρίνιο, μια φαινομενικά άναυτη περιοχή και σπούδασε το 1995 στην κοντινή, τότε ΑΔΣΕΝ –μετέπειτα ΑΕΝ- Πρέβεζας. Ο καπετάνιος δέχθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις των Ναυτικών Χρονικών και της Isalos.net, για τις ιδιαιτερότητες του ναυτικού επαγγέλματος.
Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί άνοδος των βάσεων εισαγωγής στις ελληνικές ΑΕΝ. Θεωρείτε ότι η άνοδος αυτή αντανακλάται και στην ποιότητα των σπουδαστών που επιλέγουν να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα;
Είναι λογικό να υφίσταται άνοδος του μορφωτικού επιπέδου των σπουδαστών ΑΕΝ, αν σκεφτεί κανείς πως τα πλοία διαθέτουν τεχνολογικό εξοπλισμό κατά πολύ προηγμένο σε σχέση με αυτόν που υπήρχε στα πλοία πριν από δέκα ή είκοσι χρόνια. Οι περισσότερες εταιρείες, μάλιστα, απαιτούν από τους σπουδαστές, πριν ακόμα τελειώσουν το πρώτο ή το δεύτερο εξάμηνο, να έχουν περάσει τα μαθήματα τους πριν μπαρκάρουν. Δεν θα ναυτολογήσουν κάποιον ο οποίος χρωστάει μαθήματα.
Από την άλλη, βέβαια, έχω παρατηρήσει πως οι σπουδαστές οι οποίοι έχουν πολύ καλό μορφωτικό επίπεδο δεν έρχονται στο καράβι για να γίνουν ναυτικοί. Συνήθως έχουν σπουδάσει κάτι άλλο, π.χ. ναυπηγική, και με τη ναυτολόγησή τους στοχεύουν απλώς στο να αποκτήσουν μια καλύτερη «άποψη» του πλοίου.
Πιστεύετε ότι θα μπορέσει στο άμεσο μέλλον να υπάρξει μη επανδρωμένο πλοίο; Ποιος θα είναι τότε ο ρόλος του ναυτικού;
Το μη επανδρωμένο πλοίο έχει προς το παρόν αποτύχει. Ίσως να υπάρξει στα επόμενα είκοσι χρόνια, αλλά κάτι τέτοιο θα μειώσει τις θέσεις εργασίας στα πλοία. Σε κάθε περίπτωση, η καθημερινότητα στο πλοίο έχει ήδη αλλάξει. Σήμερα μπορεί ένας νέος καπετάνιος, χωρίς εμπειρία, να λάβει συμβουλές από το γραφείο και να προσεγγίσει οποιοδήποτε λιμάνι. Με αυτόν τον τρόπο όμως χάνεται η αρμοδιότητα. Το κοντρόλ ανήκει πλέον στο γραφείο.
Εάν συναντούσατε τους αρμόδιους Έλληνες υπουργούς, ποιες ρεαλιστικές πολιτικές θα τους προτείνατε για τις ασφαλιστικές εισφορές και την πρόνοια των ναυτικών;
Σήμερα ο Έλληνας ναυτικός καλείται να πληρώσει ένα μεγάλο ποσό ασφαλιστικών εισφορών χωρίς κάποιο αντίκρισμα. Οι υπουργοί Ναυτιλίας έχουν αναφέρει κατά καιρούς πως θα έπρεπε όλοι να δικαιούνται το ίδιο ποσό συνταξιοδότησης αλλά και μέτρα ασφάλισης. Γιατί με αυτά τα δεδομένα να μη δημιουργηθεί μια ιδιωτική ασφάλεια; Κακά τα ψέματα, σήμερα πληρώνονται ακόμα και αυτοί που κάθονται. Υπάρχουν χρόνια άνεργοι Έλληνες, οι οποίοι έχουν πραγματοποιήσει ελάχιστη θαλάσσια υπηρεσία και οι οποίοι λαμβάνουν επιδόματα, υποβαθμίζοντας το ταμείο των ναυτικών.
Για ποιο λόγο θεωρείτε ότι πολλοί γονείς δεν επιθυμούν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα; Γιατί παρατηρείται η ίδια στάση και από τις ναυτικές οικογένειες;
Το ναυτικό επάγγελμα είναι παρεξηγημένο. Ακούω σήμερα από γονείς πολύ λανθασμένες, κατά τη γνώμη μου, απόψεις, οι οποίες στηρίζονται σε μεμονωμένα γεγονότα του παρελθόντος. Υπάρχουν μάλιστα Έλληνες ναυτικοί οι οποίοι δεν ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν το ναυτικό επάγγελμα. Αντίθετα, δουλεύουν σκληρά στο πλοίο για να σπουδάζουν τα παιδιά τους, τα οποία και προτρέπουν να ακολουθήσουν μια διαφορετική σταδιοδρομία. Εγώ θα παρότρυνα τα παιδιά μου να στραφούν στο ναυτικό επάγγελμα, κυρίως λόγω των προοπτικών που σου δίνει μια καριέρα ως ναυτικός. Ειδικά σε περιόδους κρίσεων, από το να κάθονται όλη μέρα στις καφετέριες, είναι προτιμότερο να γίνουν ναυτικοί.
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του καπτ. Αλέξανδρου Κόκκινου, πλοιάρχου της Maran Gas Maritime Inc., με τίτλο «Θα παρότρυνα τα παιδιά μου να στραφούν στο ναυτικό επάγγελμα, κυρίως λόγω των προοπτικών που σου δίνει μια καριέρα ως ναυτικός», Ναυτικά Χρονικά,Απρίλιος 2017, 54
