Σήμερα οι Έλληνες στις ναυτομάνες πατρίδες του Αιγαίου και του Ιονίου αλλά και της ηπειρωτικής χώρας, αλλά και οι Έλληνες των ιστορικών κοινοτήτων της διασποράς σε κάθε γωνιά του κόσμου εορτάζουν τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ». Εορτάζουν οι Έλληνες την χαρμόσυνη είδηση , που ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έφερε στην Παναγία, ότι μέσω Αυτής θα ενσαρκωθεί ο Υιός του Θεού.
Σήμερα, όμως, οι Έλληνες τιμούμε με εκδηλώσεις μνήμης αλλά και προσωπικού στοχασμού τον αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821.
Η προκήρυξη της Επανάστασης του 1821 στη Μολδοβλαχία (ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ)
197 χρόνια έχουν περάσει από εκείνον τον Μάρτιο του 1821 όταν μία «δράκα» Ελλήνων από τα νησιά του Αιγαίου αλλά και από την Κρήτη, την Πελοπόννησο, την Ρούμελη, την Ήπειρο, την Μακεδονία, την Θράκη, το Σούλι, την Κύπρο, ακόμα και από το Ιάσιο της Μολδοβλαχίας (τη σημερινή Ρουμανία) έλαβαν την απόφαση να αγωνιστούν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διεκδικώντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους από τους Οθωμανούς ή τον θάνατο.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπορεί να κλυδωνιζόταν ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα από εσωτερικές πολιτικές έρριδες αλλά και μεγάλα οικονομικά προβλήματα, ωστόσο παρέμενε μία γιγαντιαία στρατιωτική μηχανή, έτοιμη να καταπνίξει στο αίμα οποιαδήποτε προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης των Ελλήνων της νότιας Βαλκανικής.
Όμως, οι Έλληνες, σε μία εποχή που η ανάδυση των εθνικών κρατών είχε αρχίσει να λαμβάνει σάρκα και οστά, είχαν λάβει την απόφαση για αγώνα και το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» δονούσε τις ψυχές τους και ο πόθος για ίδρυση ενός κράτους στα δυτικά πρότυπα ήταν πολύ ισχυρός για να τον «σβήσουν» οι απειλές για «θάνατο στους ραγιάδες» του Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄.
Οι μάχες που έδωσαν οι Έλληνες σε Ρούμελη, Πελοπόννησο και Ήπειρο ήταν πολλές και ηρωικές. Ο κατάλογος των μαχών αναρίθμητος, όπως και οι νεκροί Έλληνες αλλά και Φιλέλληνες, που από πολλές γωνιές της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής ήρθαν να βοηθήσουν τον ηρωικό λαό των Ελλήνων, που αγωνιζόνταν για την Ελευθερία. Και το κίνημα του φιλελληνισμού θα γιγαντωθεί μετά την Σφαγή της Χίου αλλά και την Έξοδο του Μεσολογγίου.
Το τίμημα που πλήρωσαν οι Έλληνες ήταν από κάθε άποψη πολύ βαρύ. Ο πίνακας του Ευγένιου Ντελακρουά που αναπαριστά την Σφαγή της Χίου (1822) θα θυμίζει για πάντα την θυσία των Ελλήνων στον αγώνα για την Ανεξαρτησία, αλλά και το τίμημα που πλήρωσαν οι ναυτομάνες πατρίδες του Αιγαίου στον αγώνα για την Ελευθερία. Εκτός της Χίου, την σφαγή και την απόλυτη καταστροφή βίωσαν και οι ναυτότοποι των Ψαρών αλλά και της Κάσου.
Η ιστορική έρευνα έχει καταδείξει πως όταν στα μέσα πια της δεκαετίας του 1820 ο αγώνας εναντίον των Οθωμανών έμοιαζε να έχει χαθεί, οι νησιώτες του Αιγαίου, της Ύδρας, των Σπετσών, της Μυκόνου, της Άνδρου, αλλά και πολλοί καραβοκυραίοι και ναυτικοί από το Ιόνιο και το Γαλαξείδι, αλλά και όσοι καραβοκύρηδες και ναυτικοί διεσώθηκαν από τις σφαγές της Χίου, των Ψαρών και της Κάσου, υπήρξαν αυτοί που με τον στόλο τους, την προσφορά μεγάλων χρηματικών ποσών και την ηρωική ναυτοσύνη τους διέσωσαν το όραμα της ανεξαρτησίας. Ο οθωμανικός στόλος βρήκε ισχυρή αντίσταση από τους Έλληνες ναυτικούς και καραβοκυραίους και κατατροπώθηκε, όπως συνέβη χαρακτηριστικά στη Ναυμαχία των Σπετσών (1822), στη Ναυμαχία της Τενέδου (1822), στη Ναυμαχία της Άνδρου (1825), στη Ναυμαχία της Μεθώνης (1825) ή στη Ναυμαχία της Αγκάλης (1827).
Χωρίς τους ήρωες Έλληνες των ναυτότοπων του Αιγαίου αλλά και των μικρότερων ναυτότοπων σε Πελοπόννησο και Ρούμελη αλλά και χωρίς την απόφαση των μεγάλων ξένων δυνάμεων να αποδεχτούν την προοπτική ίδρυσης ενός αυτόνομου κράτους για τους Έλληνες, η Ελληνική Επαναστάση θα είχε κατά πάσα πιθανότητα άλλη έκβαση.
Σήμερα, 25 Μαρτίου του 2018, 197 χρόνια έπειτα από την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, ας επαναφέρουμε στην μνήμη μας ηρωικές γυναίκες και άνδρες που έδωσαν την ζωή τους για την Ελευθερία. Ας αναφέρουμε μόνο λίγα ενδεικτικά ονόματα: Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, Μαριγώ Ζαραφοπούλα, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Κωνσταντίνος Κανάρης, Ανδρέας Μιαούλης – Βώκος, Χατζηγιάννης Μέξης, Ανδρέας Μιαούλης, Αντώνιος Κριεζής, Γεώργιος Σαχτούρης, Frank Abney Hastings, Νικολής Αποστόλης, George Gordon Byron, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Νικόλαος Σκουφάς, Αθανάσιος Τσακάλωφ, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Ας είναι η σημερινή ημέρα μία μέρα μνήμης αλλά και μία αφορμή συλλογισμού για την αξία και σημασία της Πατρίδας, της Ελευθερίας, της Ναυτιλίας μας, των Ναυτικών μας και της Σημαίας μας.
Χρόνια Πολλά και Καλά σε όλους τους αναγνώστες των Ναυτικών Χρονικών και κυρίως στους απανταχού Έλληνες ναυτικούς και τις ναυτομάνες, ηρωικές, πατρίδες μας στο Αιγαίο και στο Ιόνιο.
Πηγή: Ναυτικά Χρονικά
Φωτό: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ & ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΕΘΑ/STR
