Η φύση και οι ιδιαιτερότητες του φορτίου καθώς και ο περιβαλλοντικός κίνδυνος οδηγούν σε ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις στη διαχείριση των δεξαμενόπλοιων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι επιθεωρήσεις των tankers είναι πλέον ‒περισσότερο από ποτέ‒ τακτικές, απαιτητικές και συχνά ιδιόμορφες, προκαλώντας συζητήσεις και προβληματισμούς ανάμεσα στα μέλη της ναυτιλιακής βιομηχανίας.
Ευάγγελος Σφακιωτάκης, Τεχνικός Διευθυντής της TMS Tankers Ltd.
Οι διαφόρων ειδών επιθεωρήσεις διενεργούνται κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να διασφαλίσει ο κάθε οργανισμός και φορέας τα συμφέροντά του. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του Port State θα έρθουν οι αντιπρόσωποι με σκοπό να εξασφαλίσουν ότι το καράβι που έχει έρθει στο λιμάνι είναι ασφαλές για το ίδιο το λιμάνι. Βέβαια, θα μας ζητήσουν και διάφορα άλλα στοιχεία, ώστε να ελέγξουν και τις συνθήκες διαβίωσης των ναυτικών κ.ά., όμως η επιθεώρηση επικεντρώνεται κυρίως σε αυτό που πρωτίστως τους ενδιαφέρει, στη μείωση του ρίσκου για το λιμάνι όταν το συγκεκριμένο πλοίο καλεί σε αυτό.
Σε ό,τι αφορά την κλάση, αυτή επικεντρώνεται στο κατασκευαστικό κομμάτι του πλοίου. Δηλαδή εξετάζει τη φυσική κατάσταση του πλοίου. Εάν είναι σε καλή λειτουργική κατάσταση, ως προς τον μηχανολογικό και τον ηλεκτρολογικό του εξοπλισμό, είτε προφανώς και το σκάφος, το σκαρί. Γίνονται έλεγχοι για το κατά πόσο όλα είναι εντάξει, εάν υπάρχουν προβλήματα φθοράς του μετάλλου ή κόπωσης. Όλα αυτά, λοιπόν, θα μας τα πει η κλάση. Η περιοδικότητα των επιθεωρήσεων της κλάσης είναι ανά πενταετία, ενώ έχουμε και ετήσιες επιθεωρήσεις, οι οποίες, όπως καταλαβαίνετε, είναι πιο «ελαφριές». Έχουμε δύο επιθεωρήσεις που είναι πιο «απαιτητικές», στα δυόμισι περίπου και στα πέντε χρόνια, όπου γίνεται μια ενδελεχής επιθεώρηση του πλοίου και η επανέκδοση των πιστοποιητικών αξιοπλοΐας.
Καπτ. Δημήτρης Καλαντίδης, Maritime Safety & Vessels’ HR Manager της Consolidated Marine Management Inc.
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στα vetting inspections, τα οποία έχουν καθιερωθεί από τους oil majors και βασίζονται σε ένα ερωτηματολόγιο με περίπου 600 ερωτήσεις για να αξιολογήσουν την ικανότητα των ανθρώπων να διαχειριστούν το πλοίο με ασφάλεια. Για κάθε ερώτηση οι oil majors έχουν ορίσει ένα ρίσκο (risk rating). Στην περίπτωση που το risk rating είναι πολύ υψηλό, τότε ενδέχεται το πλοίο να γίνει reject, να μη ναυλωθεί με τον συγκεκριμένο oil major. Δεν έχει σημασία πόσες παρατηρήσεις θα πάρει ένα πλοίο. Σημασία έχει πόσο μεγάλο είναι το ρίσκο. Και το ρίσκο οι oil majors το αντιλαμβάνονται ως: ασφάλεια του πληρώματος, ασφάλεια του περιβάλλοντος και τη φήμη τους, γιατί, όπως είπαμε, αυτοί είναι οι τρεις άξονές τους. Πάνω σε αυτούς τους τρεις άξονες έχουν ορίσει το ρίσκο σχετικά με κάθε ερώτηση.
Πώς, τώρα, συνδέονται; Οι oil majors, όπως ξέρουν πολύ καλά οι συνάδελφοι, έχουν βάσεις δεδομένων, όπου συλλέγουν όλη την πληροφορία που υπάρχει για κάθε πλοίο μεμονωμένα, από τα vetting inspections τα δικά τους και των άλλων πετρελαϊκών, απ’ όλα τα port state control inspections από τις αρχές των λιμένων, από τα terminals, από τα flags. Με δεδομένο πως όλα αυτά τα στοιχεία είναι συγκεντρωμένα στη βάση δεδομένων τους, με το πάτημα ενός κουμπιού οι oil majors ξέρουν το performance του κάθε πλοίου και του κάθε manager, αυτού που διαχειρίζεται το πλοίο. Οπότε ένα όχι καλό performance, όχι μόνο στο vetting, αλλά και σε port state και σε terminal, επηρεάζει άμεσα τη ναύλωση ενός πλοίου.
Οι τοποθετήσεις που παρουσιάζονται παραπάνω πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της επιμορφωτικής συνάντησης που συνδιοργάνωσαν οι Isalos.net, SNAME NTUA και SNAME TEI-Greek Student Section τον Απρίλιο του 2018, στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη.