Το νερό έρματος χρησιμοποιείται από τα πλοία εδώ και εκατοντάδες χρόνια για την ευστάθεια και τη σωστή πλεύση, ενώ έχει πλέον αποδειχθεί πως ενδέχεται να έχει αρνητικό αντίκτυπο στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Διάφοροι τύποι πλοίων, όπως τα κρουαζιερόπλοια, τα δεξαμενόπλοια και τα πλοία μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες νερού έρματος, το οποίο συλλέγεται από παράκτια ύδατα και στη συνέχεια απορρίπτεται στο επόμενο λιμάνι. Το έρμα περιέχει ποικιλία βιολογικών ειδών, φυτών, οργανισμών και μικροοργανισμών, οι οποίοι είναι συχνά αλλόχθονοι και μπορεί να προκαλέσουν εκτεταμένη οικολογική και οικονομική ζημιά σε υδάτινα οικοσυστήματα.
Το 1988, ο IMO ανέλαβε ηγετικό ρόλο για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, και τα τελευταία πενήντα χρόνια προσπαθεί να θεσπίσει κανόνες σε διεθνές επίπεδο. Μετά από αριθμό συναντήσεων, εγκρίθηκε ομόφωνα στις 13 Φεβρουαρίου 2004 η Διεθνής Σύμβαση για τον Έλεγχο και τη Διαχείριση του Θαλασσίου Έρματος και των Ιζημάτων του προέρχονται από πλοία (BWMC 2004), ενώ καθορίστηκε σαν τελική ημερομηνία εφαρμογής το έτος 2016.
Η Σύμβαση του BWM τέθηκε σε ισχύ τον περασμένο Σεπτέμβριο και ορίζει ότι τα πλοία πρέπει να είναι εξοπλισμένα με συστήματα διαχείρισης του θαλάσσιου έρματος, προκειμένου να μην «επιβαρύνεται» το θαλάσσιο οικοσύστημα με παθογόνους και επικίνδυνους μικροοργανισμούς.
Στο βίντεο που ακολουθεί, ο Lee Adamson, επικεφαλής των Public Information Services του IMO, επιχειρεί να μας δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τους λόγους και το πλάνο εφαρμογής της BWMC, από την οπτική του IMO:
