Η ναυτική λαογραφία έχει να διηγηθεί προλήψεις και δεισιδαιμονίες, τις οποίες συχνά πιστεύουν οι άνθρωποι της θάλασσας, όσο και αν στους «στεριανούς» φαίνονται ανούσιες, ακόμα και κωμικές. Ας δούμε μερικές από αυτές.
Περιττό να πούμε ότι καμία μαύρη γάτα δεν έφερε την καταστροφή και κανένα χτύπημα ξύλου δεν απέτρεψε κάποιο κακό. Η λαϊκή εμπειρία, ωστόσο, από αρχαιοτάτων χρόνων έχει «γεννήσει» ένα σωρό δοξασίες, τις οποίες, καλού-κακού, πολλοί θέλουν να πιστεύουν (ακόμη κι αν δεν το παραδέχονται).
Στον κόσμο της θάλασσας και λόγω της επικινδυνότητας του ναυτικού επαγγέλματος υπάρχει πληθώρα προλήψεων. Ας ξεκινήσουμε ένα ταξίδι στον κόσμο για να γνωρίσουμε τι παράξενο, απίθανο ή ακόμα και αστείο θεωρούν οι ναυτικοί «κακή τύχη»!
Η Παρασκευή (ημέρα σταύρωσης του Ιησού) θεωρείται γρουσούζικη ημέρα για το ξεκίνημα ενός ταξιδιού, όπως επίσης και η πρώτη Δευτέρα του Απριλίου και η δεύτερη Δευτέρα του Αυγούστου. Σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες, ένα πλοίο δεν πρέπει ποτέ να μετονομάζεται, καθώς, σύμφωνα με τον μύθο, προκαλείται η μήνις του Ποσειδώνα! Για να αποφευχθεί η καταστροφή πρέπει να γίνει εξαρχής η τελετή ονοματοδοσίας. Τα λουλούδια πάνω στο πλοίο θεωρούνται κακός οιωνός, το ίδιο και οι ιερείς και φυσικά ένα άδειο φέρετρο δεν έχει ποτέ θέση, επειδή υπάρχει φόβος να βρει σύντομα τον ένοικό του μεταξύ των μελών του πληρώματος… Αν πάλι ακουστεί κουδούνισμα ή σφύριγμα, προμηνύεται θάνατος!
Ποτέ δεν επιβιβαζόμαστε με το αριστερό πόδι και ποτέ δεν προφέρουμε τη λέξη «γουρούνι». Αντιθέτως, οι μαύρες γάτες θεωρούνται τυχερές, όπως επίσης και η γέννηση ενός παιδιού εν πλω. Αυτό βέβαια μοιάζει παράδοξο, καθώς η θηλυκή παρουσία στο πλοίο είναι δυσοίωνη. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς τι προκαλούσαν στους ναυτικούς οι θρυλικές σειρήνες και οι γοργόνες!
Ο μπανάνες είναι ανεπιθύμητες, το ίδιο και όσοι έχουν πλατυποδία ή είναι κοκκινομάλληδες! Αν κάποιος χάσει το καπέλο του, το ταξίδι θα είναι ατέλειωτο (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…). Τα τσόφλια των αυγών πρέπει να θρυμματίζονται. Το κόψιμο των νυχιών, το ξύρισμα ή το κούρεμα της γενειάδας απαγορεύεται. Επίσης, απαγορευμένες είναι οι λέξεις «αντίο» και «καλή τύχη», ενώ καλύτερα να αποφεύγονται οι συζητήσεις περί αλεπούδων, γατιών και κουνελιών… Το αλάτι δεν περνάει από χέρι σε χέρι, πρέπει πρώτα να ακουμπήσει στο τραπέζι και μετά να το πάρει ο επόμενος.
Για μια καλή ψαριά, πίστευαν οι Σκωτσέζοι ψαράδες, πρέπει κάποιος από το πλήρωμα να πεταχτεί στη θάλασσα και να τραβηχτεί πάλι επάνω στο πλοίο.
Αν όλα τα παραπάνω σας έκαναν να χαμογελάσετε, σκεφτείτε μόνο το χάος που θα είχε δημιουργηθεί αν κάποιοι συνέχιζαν να τα πιστεύουν μέχρι σήμερα και τα 2/3 του πληθυσμού -γυναίκες, κοκκινομάλληδες και πλατύποδες- ήταν καταδικασμένα να απέχουν από τα θαλασσινά ταξίδια… Ευτυχώς που ανήκουν στο παρελθόν. Ή μήπως όχι;
Πηγή: Ναυτικά Χρονικά
