Του καπτ. Γεώργιου Γεωργούλη
Η μετάβαση προς την αυτόνομη ναυτιλία φαίνεται να έχει ευρύ ορίζοντα εφαρμογής. Η διαδικασία προχωρά βαθμιαία και μπορεί να επιτευχθεί σε μικρά βήματα, σύμφωνα με την One Sea, τη συμμαχία επιχειρήσεων που στόχο έχουν την επίτευξη της αυτόνομης ναυτιλίας.
Η πρακτική που εφαρμόζεται από τη συμμαχία είναι να ενσωματώνεται, στην προσπάθεια για την επίτευξη της αυτόνομης ναυτιλίας, κάθε επίτευγμα της τεχνολογίας από οποιαδήποτε επιχείρηση. Η συμμαχία υποστηρίζει ότι τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται ένα ένα και δεν χρειάζεται ένα τεράστιο άλμα αλλά μικρά βήματα για να δημιουργηθεί η βάση που θα υποστηρίξει την αυτονομία. Ο γενικός στόχος της συμμαχίας είναι να δοθεί μεγαλύτερη αυτονομία στα πλοία και να αυξηθούν η ασφάλεια και η αξιοπιστία τους και όχι απαραίτητα η μη επανδρωμένη τεχνολογία.
Ας δούμε το ιστορικό της προσπάθειας εφαρμογής στην πράξη της αυτονομίας στα πλοία:
• Το 2016, οι πρωτοπόροι στη ναυτιλιακή βιομηχανία, συμπεριλαμβανομένης της Wärtsilä, ξεκίνησαν εργασίες για το τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσει η αυτόνομη ναυτιλία.
• Το 2017 δημιουργήθηκε η συμμαχία One Sea, με κοινό στόχο τη δημιουργία ενός λειτουργικού αυτόνομου θαλάσσιου οικοσυστήματος έως το 2025 (Διάγραμμα 1).
Χρονοδιάγραμμα αυτονομίας
Πηγή: One Sea
Οι εταιρείες τεχνολογίας της One Sea σήμερα εργάζονται για τη δημιουργία λύσεων που θα εφαρμοστούν στη συνέχεια από ναυτιλιακές εταιρείες και θα τεθούν σε εμπορική χρήση.
Στη συμμαχία εντάσσονται σήμερα, μεταξύ άλλων, ο παγκόσμιος πάροχος επικοινωνίας Inmarsat, η ερευνητική θυγατρική της NYK Group, το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Monohakobi (MTI). Επιπλέον, το Βασιλικό Ίδρυμα Ναυπηγών (Royal Institute Naval Architects) έχει γίνει μέλος της One Sea. Καθεμία από τις εταιρείες φέρνει τα δικά της προϊόντα και υποστηρίζει το ταξίδι προς την αυτονομία. Πολλές τεχνολογικές εξελίξεις έχουν γίνει τα τελευταία τρία χρόνια και οι αναπτυξιακές δραστηριότητες είναι αρκετά ευθυγραμμισμένες με το πρόγραμμα.
Ένα από τα παραδείγματα ενσωμάτωσης προϊόντων τεχνολογίας στη συμμαχία είναι η τεχνολογία autodocking (αυτόματη πρόσδεση) από τη Wärtsilä. Το 2018, η εταιρεία δοκίμασε την τεχνολογία αυτόματης πρόσδεσης με το πλοίο «Folgefonn» (ένα φέρι με καταπέλτη πλώρα πρύμα). Μετά τις δοκιμές, η ομάδα τεχνολογίας εξασφάλισε την πρώτη παραγγελία για το σύστημα, καθιστώντας το την πρώτη εμπορική εφαρμογή αυτόματης πρόσδεσης.
Η συμμαχία One Sea δραστηριοποιείται και σε τομείς πέραν της τεχνολογίας. Υπάρχουν τέσσερις ομάδες εργασίας ‒ μία από αυτές ασχολείται με τα πρότυπα, την αλληλεπίδραση μεταξύ του πλοίου και της ακτής και τους ορισμούς της αυτονομίας. Η δεύτερη είναι η ρυθμιστική ομάδα εργασίας, που παράγει οδηγίες για τον ΙΜΟ σχετικά με τις περιοχές δοκιμών, τη ρύθμισή τους και τον τρόπο δοκιμών των νέων τεχνολογιών. Επιπροσθέτως, υπάρχει μια ομάδα εργασίας που ασχολείται με τα θέματα ηθικής που μπορεί να προκύψουν από την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και, τέλος, η επιχειρησιακή ομάδα εργασίας.
Αν και η πλειοψηφία των μελών της ένωσης προέρχεται από τη Φινλανδία, η One Sea παρουσιάζεται ως παγκόσμια πρωτοβουλία.
Η προσπάθεια για επίτευξη της αυτονομίας χρειάζεται χρόνο για να αποδώσει καρπούς, έστω και σε περιορισμένα νερά και συνθήκες περισσότερο στατικές παρά δυναμικές. Η συμμαχία One Sea, με τις επιχειρήσεις και τους φορείς τεχνολογίας που ενσωματώνει σε πρώτο χρόνο, καθώς και την εφαρμογή της επίλυσης των προβλημάτων ένα προς ένα, πιθανώς βρίσκεται στον σωστό δρόμο και θα παρουσιάσει αποτελέσματα, αλλά με ένα πιο ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα. Η εφαρμογή των μικρών βημάτων, όπως ευαγγελίζεται, είναι σε απόλυτη αντιδιαστολή με τα φιλόδοξα μεν αλλά μη εφαρμόσιμα χρονοδιαγράμματα.
Απόσπασμα από το άρθρο του καπτ. Γέωργιου Γεωργούλη με τίτλο «Αυτόνομη ναυτιλία: Είναι εφικτός ο στόχος του 2025;», Ναυτικά Χρονικά, Οκτώβριος 2019
Φωτο: ΑΠΕ- ΜΠΕ
