Του Γιώργου Φράγκου, Διευθύνοντος Συμβούλου της Sun Enterprises Ltd.
Μια βασική αρχή που εφαρμόζουμε κατά τη διαχείριση κρίσεων στη ναυτιλία, και ιδιαίτερα στον κλάδο των δεξαμενόπλοιων– όπου τα ατυχήματα μπορούν σε κάποιες περιπτώσεις να είναι καταστροφικά – , είναι το «first overreact, then assess». Στην τρέχουσα κρίση, που προέκυψε από την εξάπλωση του Covid-19 , η συγκεκριμένη αρχή δεν εφαρμόστηκε‒ κάθε άλλο. Οι περισσότερες χώρες, με εξαίρεση λίγα κράτη‒ μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα‒, αντέδρασαν καθυστερημένα, ενώ φάνηκαν να επιθυμούν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συγκεκριμένη πρακτική έφερε τα ανάλογα αποτελέσματα.
Σε περιόδους κρίσεων απαιτείται συντονισμός και ανάληψη ηγετικού ρόλου. Η κρίση του Covid-19, όντας παγκόσμια, απαιτούσε και απαιτεί ανάληψη άμεσων και δραστικών πρωτοβουλιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό, δυστυχώς, δεν έγινε.
Ακόμα και σήμερα, δεν πιστεύω ότι έχουμε παραδειγματιστεί ή έχουμε αντλήσει τα απαραίτητα συμπεράσματα. Είμαστε μάλλον έτοιμοι να ξεχάσουμε. Δεν φαίνεται ότι στο μέλλον θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι, σε διακρατικό επίπεδο, για την αντιμετώπιση μιας νέας, παγκόσμιας πανδημίας. Ωστόσο, πιστεύω ότι μεμονωμένα, τα κράτη, οι εταιρείες, οι πολίτες, μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα δεύτερο κύμα ή‒ στο μέλλον‒ μια άλλη πανδημία από καλύτερη θέση.
Για τη ναυτιλία, και ειδικά για τις εταιρείες διαχείρισης δεξαμενόπλοιων, θεωρώ ότι σημαντικό ρόλο στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης διαδραμάτισε η ύπαρξη προγραμμάτων βελτίωσης του resilience. Τα τελευταία χρόνια , τα προγράμματα αυτά αποτελούν σημαντικό μέρος του εκπαιδευτικού έργου των διαχειριστριών δεξαμενόπλοιων, εφαρμόζονται τόσο στο προσωπικό στα πλοία όσο και στα γραφεία και έχουν φέρει απτά αποτελέσματα στη βελτίωση των προσωπικών ικανοτήτων των συμμετεχόντων , στη βελτίωση των προσωπικών σχέσεων στο περιβάλλον εργασίας, πλοίου και γραφείου , και στην ενίσχυση των συνδετικών κρίκων μεταξύ πλοίου και γραφείου.
Πιστεύω ότι η ανάπτυξη και η βελτίωση του resilience των στελεχών και, τελικά , των εταιρειών θα συνεχίσουν να αποτελούν μακρόπνοο στόχο των tanker/gas carrier operators και προοδευτικά θα αποτελέσουν στόχο των ναυτιλιακών εταιρειών όλων των τύπων πλοίων.Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές εταιρείες που διαθέτουν μεικτούς στόλους εφαρμόζουν τα προγράμματα αυτά, σε όλα τα τμήματα του στόλου τους, ασχέτως αν αποτελεί υποχρέωσή τους ή όχι απέναντι στους ναυλωτές τους.
Το resilience ήρθε στη ναυτιλία για να μείνει.
Το συγκεκριμένο άρθρο με τίτλο “Το resilience ήρθε στη ναυτιλία για να μείνει ” δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου των Ναυτικών σελ. 50. Μπορείτε να διαβάσετε το τεύχος των Ναυτικών Χρονικών εδώ.
