Του Καπτ. Γ. Γεωργούλη
Ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να ξεπεράσουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της πανδημίας από τον COVID-19 και να ανοίξουν ξανά τις ναυτιλιακές δραστηριότητες της χώρας, όπως το εμπόριο και ο θαλάσσιος τουρισμός, ένα άλλο χτύπημα από τη φύση ενδέχεται να επηρεάσει τις παραπάνω δραστηριότητες στο τρίτο και στις αρχές του τέταρτου τριμήνου του 2020. Σύμφωνα με τους μετεωρολόγους, έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες για μια πολύ πάνω από τα φυσιολογικά όρια εποχή τυφώνων στον Ατλαντικό το 2020.
Οι προβλέψεις της Αρχής Εθνικής Ωκεανογραφίας και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (National Oceanographic and Atmospheric Administration ‒ NOAA) για το 2020 αφορούν την πιθανότητα 60% μιας σεζόν πολύ πάνω από τα φυσιολογικά όρια σε συχνότητα και ένταση τυφώνων, την πιθανότητα 30% για μια εποχή τυφώνων στα φυσιολογικά επίπεδα και μόνο 10% την πιθανότητα μιας εποχής συχνότητας και έντασης τυφώνων κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα.
Η εποχή των τυφώνων του Ατλαντικού αρχίζει από την 1η Ιουνίου και διαρκεί έως τις 30 Νοεμβρίου, με τη μεγαλύτερη δραστηριότητα τον Σεπτέμβριο. Οι τυφώνες δημιουργούνται αρχικά ως βαρομετρικά χαμηλά (tropical depression) στην περιοχή των νησιών Verde, στο κέντρο περίπου των ακτών της Δυτικής Αφρικής, με δυτική και βορειοδυτική κατεύθυνση, ενισχύονται στον Ατλαντικό (tropical storm-tropical hurricane) και καταλήγουν σε γεωγραφικό εύρος από τις Ολλανδικές Αντίλλες, την Καραϊβική, τον Κόλπο του Μεξικού, τη Φλόριντα μέχρι και τις ακτές της Νέας Υόρκης και της Βοστώνης.
Το Κέντρο Πρόβλεψης Κλίματος έχει προβλέψει για τη σεζόν του 2020 τη δημιουργία 13 έως 19 τροπικών καταιγίδων, με 6 έως 10 από αυτές να έχουν τη δυνατότητα εξέλιξης σε τυφώνες, και από αυτούς 3 έως 6 σε επίπεδο μεγάλων τυφώνων (μεγαλύτεροι από κατηγορία 3). Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι τέτοιου επιπέδου τυφώνες ήταν ο τυφώνας Catrine το 2005 και ο τυφώνας Sandy το 2012 και τελευταία το 2017 ο τυφώνας Irma και οι τρεις από τους πλέον καταστροφικούς τυφώνες που έπληξαν τα νησιά της Καραϊβικής, τις ακτές της Λουιζιάνα, της Αλαμπάμα, του Τέξας και της Φλόριντα. Αν σε όλα τα παραπάνω υπολογιστεί ότι σε μια μέση περίοδο τυφώνων δημιουργούνται 12 τροπικές καταιγίδες, από τις οποίες οι έξι γίνονται τυφώνες, συμπεριλαμβανομένων τριών μεγάλων τυφώνων με διάστημα εμπιστοσύνης 70%, τότε πράγματι μιλάμε για μια σεζόν με σαφέστατη αύξηση στη δημιουργία και στην εξέλιξη των τυφώνων που έρχεται να προστεθεί στην ήδη «στραγγαλισμένη» οικονομικά εμπορική δραστηριότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αν το μέγεθος των επιπτώσεων της πανδημίας ακόμη και μέχρι σήμερα δεν μπορεί να υπολογιστεί και να ενταχθεί σε ένα σχέδιο διαχείρισης κινδύνου, αντιθέτως το κόστος στην εμπορική δραστηριότητα και οι καταστροφές που μπορεί να προκαλέσει ένας τυφώνας είναι μετρήσιμα με αρκετά μεγάλη ακρίβεια. Επομένως πρέπει να ενταχθεί και να προστεθεί στα σχέδια διαχείρισης κινδύνου των ΗΠΑ ώστε η έξοδος της χώρας από την πανδημία να ενσωματώσει και τα ανάλογα μέτρα για την αντιμετώπιση των επικείμενων καταστρεπτικών συνεπειών εφόσον η πιθανότητα της δημιουργίας τέτοιων φαινομένων έχει αυξηθεί στο 60%.
Δεν είναι όμως μόνο η κυβέρνηση των ΗΠΑ και των άλλων χωρών της περιοχής του κόλπου του Μεξικού και της Καραϊβικής που πρέπει να πάρουν επιπλέον μέτρα. Με ανάλογο έργο είναι επιφορτισμένες και οι διαχειρίστριες εταιρείες των πλοίων που δραστηριοποιούνται ή πρόκειται να δραστηριοποιηθούν στην περιοχή με αυξημένη επαγρύπνηση και παροχή οδηγιών προς τα πλοία για την αντιμετώπιση τέτοιων έκτακτων φαινομένων, ενώ τέλος τα πλοία πρέπει να διατηρούν τον υψηλότερο βαθμό ετοιμότητας κατά το επικίνδυνο διάστημα, συμβουλευμένα τα κατάλληλα εργαλεία (weather forecasts, Navtex, και Ocean Route) για τη θέση, το μάτι, την επικίνδυνη ακτίνα, την πορεία ταχύτητα του τυφώνα και την εκτίμηση της επόμενης θέσης του.
Στην αύξηση αυτή της συχνότητας και έντασης των τυφώνων για τη σεζόν του 2020 συνέβαλαν κλιματολογικοί παράγοντες, όπως το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας, οι ασθενέστεροι τροπικοί άνεμοι του Ατλαντικού και του ενισχυμένου μουσώνα της Δυτικής Αφρικής. Παρόμοιες συνθήκες σε μια σεζόν δημιούργησαν περισσότερους και πολύ πιο ισχυρούς τυφώνες από τη μέση δραστηριότητα.
Το μοντέλο πρόβλεψης κρίνεται από τη ΝΟΑΑ αξιόπιστο και επομένως καλό είναι η εκτίμηση αυτή να ενσωματωθεί στα μοντέλα διαχείρισης κινδύνου όλων των μερών που πρόκειται να επηρεάσει η εκτιμώμενη δραστηριότητα.
Το συγκεκριμένο άρθρο με τίτλο “Οι αμερικανικές υπηρεσίες προβλέπουν αυξημένη δημιουργία τροπικών τυφώνων για τη σεζόν του 2020” δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου των Ναυτικών σελ. 90. Μπορείτε να διαβάσετε το τεύχος των Ναυτικών Χρονικών εδώ.
