Με τη συνεχή ανάπτυξη του εξοπλισμού γέφυρας και τη δημιουργία των αλληλένδετων συστημάτων γέφυρας (integrated bridge system) στα σύγχρονα πλοία, έχει αναπτυχθεί παράλληλα το φαινόμενο του “alarm fatigue”, κατά το οποίο το υπερβολικό πλήθος συναγερμών απευθυνόμενο προς τον χρήστη (αξιωματικό φυλακής γέφυρας) οδηγεί στην κόπωσή του, με αποτέλεσμα ορισμένοι συναγερμοί να αγνοηθούν, να παραλειφθούν ή να τεθούν σε σίγαση (alarm normalisation).
Αρκετές φορές, το παραπάνω φαινόμενο ενισχύεται όταν ένα μέρος του πλήθους των συναγερμών ειδοποιούν τον χρήστη λανθασμένα (false alarms) λόγω της εσφαλμένης ρύθμισής τους από τον χρήστη ή λόγω της φύσης του λογισμικού/εξοπλισμού.
Σύμφωνα με τον IMO [IMO resolution A.1021.(26) Code of Alerts and Indicators, 2009], οι συναγερμοί και οι ενδείξεις κατηγοριοποιούνται ως εξής:
• Emergency Alarm: Η υψηλότερη κατηγορία συναγερμού αναφέρεται σε άμεσο κίνδυνο και θα πρέπει να γίνουν άμεσα ενέργειες.
• Alarm: Αποτελεί συναγερμό μεγάλης προτεραιότητας, απαιτεί άμεση προσοχή και ενέργεια, ώστε να διασφαλιστούν η ασφαλής ναυσιπλοΐα και λειτουργία του πλοίου.
• Warning: Ειδοποίηση η οποία δεν απαιτεί άμεση προσοχή και ενέργεια και εμφανίζεται για προληπτικούς λόγους, ώστε να ενημερώσει τον χρήστη για κάποια αλλαγή στο περιβάλλον, που δεν ενέχει άμεσο κίνδυνο αλλά θα μπορούσε εφόσον δεν πραγματοποιηθεί η κατάλληλη ενέργεια.
• Caution: Αποτελεί τη χαμηλότερη ένδειξη προσοχής, απαιτεί την προσοχή του χρήστη για την ένδειξη μιας πληροφορίας.
Παραδείγματα συναγερμών
Πηγή: OCIMF
Χρήσιμες συμβουλές για την αποφυγή του “alarm fatigue” και του “alarm normalisation”:
• Οι ρυθμίσεις για τους συναγερμούς στον εξοπλισμό γέφυρας θα πρέπει να συμφωνούνται με τον πλοίαρχο και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας γέφυρας και να διατυπώνονται στο έντυπο passage plan.
• Τα κριτήρια για τη ρύθμιση όλων των κατηγοριών των συναγερμών που συμφωνούνται στο πλοίο θα πρέπει να είναι σύμφωνα με τις πολιτικές της εταιρείας (SMS).
• Εφόσον καθοριστούν οι ρυθμίσεις των συναγερμών, θα πρέπει να γνωστοποιηθούν σε όλα τα μέλη της ομάδας γέφυρας.
• Οι συναγερμοί δεν θα πρέπει να απενεργοποιούνται τοπικά.
• Εφόσον κριθεί απαραίτητο ένας συναγερμός να απενεργοποιηθεί τοπικά, θα πρέπει να εγκριθεί από τον πλοίαρχο, να ακολουθήσει επίσημη καταγραφή και να ενημερωθούν τα υπόλοιπα μέλη της γέφυρας κατά την παραλαβή βάρδιας.
• Πριν από την αναγνώριση ενός συναγερμού, οι αξιωματικοί και ο πλοίαρχος θα πρέπει να κατανοούν τη σημασία και το είδος του συναγερμού. Η συνήθης πρακτική της αναγνώρισης ενός συναγερμού με αποκλειστικό στόχο την αποφυγή της ενόχλησης, χωρίς την επιβεβαίωση του είδους και του περιεχομένου του συναγερμού, θα πρέπει να αποφεύγεται.
• Η ομάδα γέφυρας θα πρέπει να ελέγχει τακτικά το σύστημα καταγραφής συναγερμών στον εξοπλισμό της γέφυρας, ώστε να διασφαλίζει ότι κρίσιμοι συναγερμοί και ενδείξεις δεν έχουν παραλειφθεί.
Συμπερασματικά, η ομάδα στη γέφυρα οφείλει να ενημερώνεται και να γνωρίζει τις ρυθμίσεις και τις διάφορες κατηγορίες συναγερμών στον εξοπλισμό στη γέφυρα (ECDIS, Radars, εξοπλισμός GMDSS, συστήματα πηδαλιουχίας, πυρανίχνευσης, κ.λπ.), ώστε να μπορεί να αναγνωρίζει έγκαιρα και αποτελεσματικά τυχόν κινδύνους με τους οποίους ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωποι.
