Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1977 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, για να αναδείξει τα προβλήματα και να προωθήσει τα δικαιώματα της γυναίκας.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας παρέχει ένα εξαιρετικό βήμα για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που επηρεάζουν τις ζωές των εργαζόμενων γυναικών.
Είναι μια ημέρα κινητοποιήσεων παγκοσμίως για την υποστήριξη της ισότητας των φύλων και την ενίσχυση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία, με στόχο να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιηθεί το ευρύ κοινό για θέματα προάσπισης της αξιοπρέπειας των γυναικών σε όλες τις πτυχές της ζωής τους.
Σύμφωνα με πρόσφατη και πρώτη στο είδος της έρευνα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου (ICS), μόλις το 7,5% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού ναυτικών αποτελείται από γυναίκες.
Περισσότερες από 200 ναυτιλιακές εταιρείες ανά τον κόσμο συμμετείχαν στην έρευνα του ICS, με σκοπό την ενδυνάμωση της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων στον χώρο της ναυτιλίας.
Το ICS αναφέρει ότι μόνο το 30% των εταιρειών στελεχώνουν τα διοικητικά τους συμβούλια με γυναίκες, ενώ περίπου το 60% διαθέτει γυναίκες ναυτικούς. Για τη βελτίωση και την ενίσχυση της θέσης των γυναικών στον ναυτιλιακό κλάδο, το ICS προτείνει την αύξηση του ποσοστού των γυναικών ναυτικών στο 12% εντός των επόμενων τριών χρόνων και στο 25% σε είκοσι χρόνια.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, τα Ναυτικά Χρονικά και η Isalos.net αναδημοσιεύουν ένα απόσπασμα από το άρθρο της 15ης Δεκεμβρίου 1966 των Ναυτικών Χρονικών, στο οποίο γίνεται αφιέρωμα στην πρώτη Ελληνίδα αξιωματικό του Εμπορικού Ναυτικού, Άννα Ι. Σαρίδου.
Η πρώτη γυναίκα στη γέφυρα
(Έτος: 1966 / Αριθμός φύλλου: 757 / Μήνας: 12 / Σελίδα: 15)
Η Άννα Ι. Σαρίδου γεννήθηκε στην Αυστραλία και το 1949 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Αποφοίτησε από το Ναυτικό Γυμνάσιο Καστέλλας και έπειτα φοίτησε σε Σχολή Εμπορικού Ναυτικού για να αποκτήσει τον βαθμό της πλοιάρχου Γ’ τάξεως. Η νεαρή Σαρίδου παροτρύνθηκε αρχικά από τον πατέρα και τον αδελφό της, που είχαν ακολουθήσει το ναυτικό επάγγελμα ως πλοίαρχος και δόκιμος ανθυποπλοίαρχος αντίστοιχα. Επίσης, έμπρακτη υποστήριξη είχε από τη μητέρα της, που τη συνόδευε στα ταξίδια της, αλλά και από την αγάπη της για τη θάλασσα. Όλα αυτά συνέβαλαν στο να ακολουθήσει το όνειρό της. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της κατάφερε να αποκτήσει τριετή προϋπηρεσία, καθώς εργάστηκε στη ναυτιλιακή εταιρεία του Στ. Νιάρχου. Υπηρέτησε σε τέσσερα υπερμεγέθη δεξαμενόπλοια, στο «Παγκόσμιος Έμπνευσις», στο «Σπύρος», στο «Πριγκίπισσα Σοφία» και στο «Φίλιππος Σ. Νιάρχος», με μεγάλη διάρκεια ταξιδιού στο καθένα. Η νεαρή ανθυποπλοίαρχος, όταν ρωτήθηκε αν ήρθε αντιμέτωπη με δυσκολίες κατά τη διάρκεια των «μπάρκων», αποκρίθηκε πως γνώριζε ότι η δουλειά που ακολούθησε είναι δύσκολη για μια γυναίκα, αλλά κατάφερε να προσαρμοστεί πλήρως και ήταν αποδοτική στο περιβάλλον του πλοίου.
