Toυ ΙΣΦ
Στο πρώτο μπάρκο ως δόκιμος είχα την τύχη να βιώσω την εμπειρία του δεξαμενισμού πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων σε ναυπηγείο της Κίνας για δύο εβδομάδες. Το ναυπηγείο αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία για τον κάθε ναυτικό να συμμετάσχει σε νέες εργασίες που μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο στον χώρο του ναυπηγείου.
Πράγματι, αν και στη θέση του δοκίμου, με την καθοδήγηση των αξιωματικών, μπόρεσα να παρακολουθήσω και να συμμετάσχω σε αρκετές εργασίες του πλοίου.
Πριν από την είσοδο του πλοίου στον χώρο του ναυπηγείου, μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε η προετοιμασία που απαιτείται από το πλήρωμα. Πιο συγκεκριμένα, το πλοίο ήταν άδειο, χωρίς την παρουσία ούτε ενός εμπορευματοκιβωτίου και με τις δεξαμενές ερματισμού άδειες. Η διαδικασία κατά την οποία ένα πλοίο εισέρχεται στη δεξαμενή του ναυπηγείου ήταν αδιαμφισβήτητα μοναδική και εντυπωσιακή, καθώς, με την είσοδό του στον χώρο της δεξαμενής και το δέσιμό του, η δεξαμενή κλείνει και σταδιακά αδειάζει το νερό, με αποτέλεσμα η στάθμη να πέφτει έως τη στιγμή που να έχει αδειάσει πλήρως και το πλοίο να στηρίζεται αποκλειστικά στα βάζα (μηχανισμός στήριξης του πλοίου στη δεξαμενή).
Στον δεξαμενισμό, το καθημερινό πρόγραμμα ήταν αυξημένο και όλοι ξεκινούσαμε από τις 6 το πρωί για 12 ώρες ‒ ο αριθμός των εργασιών αυξημένος και ο χρόνος μας περιορισμένος. Βέβαια, είχαμε αρκετή βοήθεια από το ναυπηγείο, καθώς ένα πλήθος εργαζομένων βρισκόταν δίπλα μας ώστε να ολοκληρώσουμε τις απαιτούμενες δουλειές έγκαιρα. Με το μέγεθος του πλοίου, οι εργαζόμενοι χάνονταν σε κάθε γωνιά του και η αρίθμησή τους ήταν δύσκολη. Ωστόσο, την ώρα του μεσημεριανού διαλείμματος, όταν όλοι κατέβαιναν από το πλοίο για να πάρουν το γεύμα τους, πρέπει να περνούσαν από μπροστά μου τουλάχιστον 150 άτομα στη σειρά.
Από τη δεκαπενθήμερη παραμονή μας στον χώρο του ναυπηγείου υπάρχει μια χαρακτηριστική εικόνα χαραγμένη στις αναμνήσεις μου. Μία από εκείνες τις ημέρες, ο υποπλοίαρχος μου είχε αναθέσει να πάω στην πλώρη του πλοίου να επιβλέψω και να ενημερώνω τους αξιωματικούς για την εργασία του καθαρισμού του στρίτσου (χώρου αποθήκευσης των αλυσίδων των αγκυρών). Στην ηλικία των 18 ετών και μην έχοντας ταξιδέψει ποτέ τόσο μακριά όσο η Κίνα, το γεγονός ότι ανάμεσα στους νεαρούς εργαζομένους του ναυπηγείου υπήρχαν και ορισμένα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας μού είχε προκαλέσει εντύπωση και παράλληλα συγκίνηση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως εκείνη την ημέρα στην πλώρη στο στρίτσο μαζί μ’ εμένα ήταν άλλα τέσσερα με πέντε άτομα που, κρίνοντας από την εμφάνισή τους, θα μπορούσαν να είχαν την ηλικία δύο γενεών μεγαλύτερων από τη δική μου. Με την επιμονή και την αποφασιστικότητα που τους διέκρινε, η εργασία ολοκληρώθηκε γρηγορότερα απ’ ό,τι είχαμε προγραμματίσει. Η μεγαλύτερη ηλικία τους καθώς και η αδυναμία επικοινωνίας μεταξύ μας δεν αποτέλεσαν εμπόδια.
Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, ο ναυτικός έχει την τύχη να συναναστραφεί και να γνωρίσει άτομα από διάφορες χώρες της υφηλίου. Βιώματα όπως το παραπάνω εμπλουτίζουν τον βίο του και πλάθουν τον «κοσμογυρισμένο» χαρακτήρα του κάθε ναυτικού. Η εμπειρία της συναναστροφής με πληθώρα ανθρώπων, που συναντά ο ναυτικός στα μπάρκα του, είναι πραγματικά μοναδική.
