Ο ναυτιλιακός Οίκος Λως, έλκοντας την καταγωγή του από τον Βροντάδο της Χίου, υπήρξε από τις πρώτες οικογένειες του ελληνικού ναυτιλιακού επιχειρείν που δραστηριοποιήθηκαν στη διαχείριση των αμερικανικών Λίμπερτυ. Σημαντικό παράγοντα για το γεγονός αυτό αποτέλεσε το ότι είχαν αγοράσει δύο από τα 100 πρώτα «ευλογημένα πλοία» που είχε παραχωρήσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, υπό την εγγύηση του ελληνικού κράτους, το 1947.
Στις αρχές του 1950, ο Οίκος των Αφών Λως, που αποτελούνταν από τους υιούς του Κώστα Μ. Λως (1871-1962), θα λάμβανε την απόφαση να επενδύσει σε νεότευκτα πλοία. Οι αρχικές τους παραγγελίες ήταν προς βρετανικά ναυπηγεία για την κατασκευή δύο πλοίων μεταφοράς γενικού φορτίου, τα «Κωστής» και «Αγία Μαρκέλλα». Συνεχίζοντας αυτή τη στρατηγική επέκτασης, ο Οίκος Λως θα προχωρούσε στη ναυπήγηση τριών ακόμη πλοίων, αυτή τη φορά σε ιαπωνικά ναυπηγεία. Τα πλοία αυτά ήταν τα «Παναγία Μούτσαινα», «Μαρία Λ.» και «Προφήτης Ηλίας».
Σε ό,τι αφορά το «Προφήτης Ηλίας», τα Ναυτικά Χρονικά αναφέρουν στο τεύχος της 1ης Ιουλίου 1958 ότι καθελκύστηκε στα ναυπηγεία Χακοντάτε, στις 25 Ιουνίου του ίδιου έτους. Το πλοίο τελούσε υπό τη διαχείριση της εταιρείας West Africa, συμφερόντων των Αφών Λως.
Το πλοίο μεταφοράς γενικού φορτίου είχε χωρητικότητα 12.500 dwt και διέθετε «ανοικτόν σέλτερ-ντεκ». Κινούνταν χάρη στην πρόωση μηχανών τύπου Σούλτσερ (ιαπωνικής κατασκευής), οι οποίες είχαν ιπποδύναμη που έφτανε τους 5.400 ίππους και πρόσφεραν υπηρεσιακή ταχύτητα 14,3 κόμβων.
Η τελική παράδοση του «Προφήτης Ηλίας» πραγματοποιήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1958 και το πλοίο έφερε την ελληνική σημαία, καθώς ο Οίκος Λως είχε φροντίσει να αιτηθεί τη νηολόγηση του πλοίου στην Ελλάδα ήδη από τον Ιούλιο του 1958. Η απόφαση αυτή ενέτεινε την προσπάθεια για ενίσχυση του ελληνικού νηολογίου, που είχε ξεκινήσει ήδη από το 1953 με την κατοχύρωση του νόμου 2687/53.
Οι Αφοί Λως αποτέλεσαν ορισμένους από τους πρώτους πλοιοκτήτες που θα εμπιστεύονταν την ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία για την επέκταση του στόλου τους. Άλλωστε τα ιαπωνικά ναυπηγεία, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, βρίσκονταν σε ανοδική πορεία, μετά την ολική καταστροφή που είχαν υποστεί ως απότοκο των συνεπειών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρουσιάζοντας ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες για την κατασκευή νέων πλοίων.
Πληροφορίες για τη συγγραφή του άρθρου αντλήθηκαν από το ιστορικό αρχείο των Ναυτικών Χρονικών καθώς και από την έκδοση I. Theotokas and G. Harlaftis, Leadership in World Shipping – Greek Family Firms in International Business (Palgrave MacMillan 2009).
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
Πηγή: Ναυτικά Χρονικά
