Στις 30 Οκτωβρίου 1970, το δεξαμενόπλοιο «Μιχαήλ Κ. Λεμός», υπό τους ήχους του ελληνικού εθνικού ύμνου, ήρθε σε επαφή με τα νερά του ποταμού Weser, ο οποίος εκβάλλει στη Βόρεια Θάλασσα. Η καθέλκυση του πλοίου πραγματοποιήθηκε στη Βρέμη, για λογαριασμό του Κώστα Μ. Λεμού. Το πλοίο, την κατασκευή του οποίου είχαν αναλάβει τα ναυπηγεία Weser, αποτέλεσε το πρώτο από τέσσερα συνολικά αδελφά πλοία που είχε παραγγείλει ο Έλληνας πλοιοκτήτης. Το πρώτο πλοίο αυτής της σειράς νηολογήθηκε στον Πειραιά και έφερε την ελληνική σημαία, καθιστώντας το το μεγαλύτερο πλοίο που ήταν εγγεγραμμένο στο ελληνικό νηολόγιο εκείνη την περίοδο. Τα Ναυτικά Χρονικά, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του γεγονότος, προχώρησαν σε αφιέρωμα στο τεύχος της 15ης Νοεμβρίου 1970.
Οι επίσημοι προσκεκλημένοι στην τελετή της καθέλκυσης ξεπερνούσαν τους 200, με την 30ή Οκτωβρίου ‒ημέρα γέννησης του πλοίου, όπως αναφέρει με χαρακτηριστικό τρόπο το περιοδικό‒ να χαρακτηρίζεται ως εορταστική για την πόλη της Βρέμης. Το όνομα του πλοίου ήταν αφιερωμένο στον προπάππου και στον πατέρα του Κώστα Μ. Λεμού, ο οποίος επέλεξε να τους τιμήσει με αυτόν τον τρόπο.
Το «Μιχαήλ Κ. Λεμός» χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό ως «ελληνικός γίγας». Πράγματι, μια ματιά στις τεχνικές του λεπτομέρειες προδίδει τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του: Το τεραστίων διαστάσεων πλοίο είχε μήκος 347,8 μ., πλάτος 51,8 μ. και χωρητικότητα 254.000 τόνων dw. Σημειώνεται επίσης ότι για την ολοκλήρωσή του χρειάστηκαν 36.000 τόνοι χάλυβα.
Η ταχύτητα του ελληνικού δεξαμενόπλοιου έφτανε περίπου τους 15,75 κόμβους σε έμφορτη κατάσταση. Η αυτοματοποίηση της λειτουργίας της κύριας μηχανής, του λέβητα και των βοηθητικών μηχανών αναφέρεται ότι είχε φτάσει σε μέγιστο βαθμό για τα τεχνολογικά δεδομένα της περιόδου, ενώ τα ενδιαιτήματα του πληρώματος ήταν άνετα, με κλιματισμό και ανελκυστήρα μεταξύ των επιπέδων που τα διαχώριζε.
Το «Μιχαήλ Κ. Λεμός» λίγο πριν την καθέλκυσή του (φωτ: Αρχείο Ναυτικών Χρονικών)
Για την κατασκευή του «Μιχαήλ Κ. Λεμός» υπήρξε μια προπαρασκευαστική περίοδος, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1970, ενώ το keel laying του πλοίου σημειώθηκε την 30ή Απριλίου 1970. Η παράδοση του «Μιχαήλ Κ. Λεμός» αναμενόταν στα μέσα Ιανουαρίου του 1971, με την κατασκευή των αδελφών του πλοίων να ολοκληρώνεται κάθε έξι μήνες μετά την παράδοση του πρώτου.
Το γεγονός ότι το «Μιχαήλ Κ. Λεμός» ναυπηγήθηκε στη Βρέμη έδωσε ταυτόχρονα την αφορμή στα Ναυτικά Χρονικά να αναφερθούν στην εν γένει κατάσταση των γερμανικών ναυπηγείων. Την περίοδο ναυπήγησης του «ελληνικού γίγαντα», η γερμανική ναυπηγική βιομηχανία περνούσε ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, μετά από ανατίμηση που είχε περάσει το μάρκο εκείνη την εποχή.
Επομένως, η ναυπήγηση τεσσάρων τόσο ευμεγέθων πλοίων αποτελούσε μείζον ζήτημα για την τοπική οικονομία. Η σημασία των ναυπηγείων για την ευρύτερη περιοχή της Βρέμης αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι στα τοπικά ναυπηγεία απασχολούνταν το 20,5% των εργαζομένων στον κλάδο της βιομηχανίας.
Στο αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών υπάρχει ακόμη μία αναφορά ότι ο Κώστας Μ. Λεμός, την ίδια περίοδο που καθελκυόταν το «Μιχαήλ Κ. Λεμός», είχε οκτώ παραγγελίες στα ιαπωνικά ναυπηγεία της IHI. Πιο συγκεκριμένα, ανέμενε τη ναυπήγηση οκτώ μεικτών πλοίων τύπου Ο.Β.Ο., χωρητικότητας 150.000 dwt το καθένα. Εντός διετίας από το αφιέρωμα, υπολογιζόταν διπλασιασμός του στόλου του. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει την εφευρετικότητα του Έλληνα πλοιοκτήτη, ο οποίος δεν εμπιστευόταν αποκλειστικά την Ιαπωνία, αλλά μπορούσε να αναγνωρίσει ευκαιρίες και σε άλλες ναυπηγικές βιομηχανίες ανά την υφήλιο, προκειμένου να σχεδιάσει και να υλοποιήσει το ναυπηγικό πρόγραμμα του ομίλου του.
Μπορείτε να διαβάσετε αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Μιχαήλ Κ. Λεμός» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
Το «Μιχαήλ Κ. Λεμός» κάτω από την τεράστια γερανογέφυρα των ναυπηγείων Weser, η οποία είχε δυνατότητα ανύψωσης προκατασκευασμένων τμημάτων βάρους 750 τόνων (φωτ: Αρχείο Ναυτικών Χρονικών)
