Από την ίδρυση των Ναυτικών Χρονικών την περίοδο του Μεσοπολέμου, η ύλη του περιοδικού περιείχε, μεταξύ άλλων, χρήσιμες πληροφορίες τόσο για τεχνικά θέματα και τεχνολογικές εξελίξεις όσο και για θέματα που αφορούσαν την ανάπτυξη των ελληνικών λιμένων, και δη του λιμανιού του Πειραιά.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 θα πραγματοποιούνταν η έναρξη εργασιών για την ανέγερση γιγαντιαίων για την εποχή σιταποθηκών στην Ηετιωνεία Ακτή του Πειραιά, οι οποίες, εξοπλισμένες με σύγχρονα για την εποχή μηχανήματα εκφόρτωσης, είχαν στόχο να εκσυγχρονίσουν τις υποδομές του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.
Όπως αναφέρεται στο τεύχος της 1ης Δεκεμβρίου 1935 των Ναυτικών Χρονικών, οι σιταποθήκες («σιλό») σχεδιάστηκαν για να έχουν χωρητικότητα 20.000 τόνων, με πρόβλεψη για επέκταση ακόμη 20.000 τόνων. Η αρχική εκτίμηση του κόστους για την ολοκλήρωση του έργου προβλεπόταν ότι θα στοίχιζε περίπου 45 εκατ. δραχμές. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο ρεπορτάζ του περιοδικού, ένα ατμόπλοιο χωρητικότητας 7.000 τόνων θα μπορούσε να εκφορτώνει σε διάστημα τρεισήμισι εργάσιμων ημερών αντί του μέχρι τότε διαστήματος των 17-20 ημερών.
Στις αρχές Οκτωβρίου του 1936, με το έργο να είναι κοντά στην ολοκλήρωσή του, πραγματοποιήθηκε μια δοκιμαστική εκφόρτωση γεννημάτων στις νέες σιταποθήκες του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς. Η δοκιμαστική αυτή επιχείρηση έγινε για να εξακριβωθεί η ομαλή λειτουργία των σιλό και της ωριαίας δυναμικότητάς τους.
Τα Ναυτικά Χρονικά, θέλοντας να κρατήσουν ενημερωμένο το αναγνωστικό τους κοινό για την ανάπτυξη του πειραϊκού λιμένος, πραγματοποίησαν φωτογραφικό ρεπορτάζ στο τεύχος της 15ης Οκτωβρίου 1936. Όπως αναφέρει το περιοδικό, για τον δοκιμαστικό αυτόν έλεγχο χρησιμοποιήθηκε το φορτηγό ατμόπλοιο «Τάναϊς», το οποίο είχε καταπλεύσει από τη Ρουμανία φορτωμένο με σιτηρά. Το «Τάναϊς» προσέγγισε την Ηετιωνεία Ακτή του Πειραιά και παρέδωσε το φορτίο του με τη βοήθεια των αναρροφητικών αντλιών των σιταποθηκών. Η δοκιμαστική εκφόρτωση γεννημάτων στέφθηκε από επιτυχία και άγγιξε τον προβλεπόμενο μέσο όρο παράδοσης των 300 τόνων ανά ώρα. Ο αριθμός αυτός επετεύχθη παρά την απειρία του προσωπικού και την επιφυλακτική του στάση κατά την πρώτη αυτή λειτουργία των μηχανικών εγκαταστάσεων.
Ο δοκιμαστικός αυτός έλεγχος στον οποίο συμμετείχε το «Τάναϊς» έδωσε το «πράσινο φως» για την έναρξη της τακτικής λειτουργίας των σιλό και τον εκσυγχρονισμό των μέσων φορτοεκφόρτωσης στον λιμένα Πειραιώς.
Τα εγκαίνια των «σιλό Πειραιώς» έλαβαν χώρα αρκετούς μήνες μετά, και πιο συγκεκριμένα στις 17 Μαρτίου 1937. Η πρώτη επίσημη εκφόρτωση πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με τα Ναυτικά Χρονικά της 1ης Απριλίου 1937, από το φορτηγό πλοίο «Διώνη», πλοιοκτησίας του Χιώτη εφοπλιστή Γεωργίου Φ. Ανδρεάδη, το οποίο είχε καταπλεύσει στον πειραϊκό λιμένα με φορτίο σιτηρών από την Αργεντινή.
Μάλιστα στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι το τελικό κόστος των «σιλό» ανήλθε στα 70 εκατ. δραχμές. Η διαφορά από την προβλεπόμενη δαπάνη των 45 εκατ. προήλθε από την πρόσθετη δαπάνη για την αντισεισμική ενίσχυση του οικοδομήματος, αλλά και από τη συναλλαγματική διαφορά που προέκυψε μέχρι την ολοκλήρωση του έργου.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στη δοκιμαστική εκφόρτωση του «Τάναϊς» εδώ.
