Προϊόντα καλπάζουσας φαντασίας ή φυσικά φαινόμενα που πήραν διαστάσεις λόγω άγνοιας; Σε κάθε περίπτωση, οι ανατριχιαστικές ιστορίες που κυκλοφορούσαν μεταξύ των παλιών ναυτικών μέχρι και τον 20ο αιώνα, τροφοδοτούσαν μια μυθοπλασία γύρω από πλοία-φαντάσματα, σκοτεινές μορφές και κακούς οιωνούς.
Σήμερα όλα αυτά αντιμετωπίζονται περισσότερο ως αστείο, ωστόσο κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν στο ανεξήγητο.
Το πλοίο Flying Dutchman (Ιπτάμενος Ολλανδός), ο οποίος ενέπνευσε συγγραφείς, μουσικούς, ζωγράφους και σκηνοθέτες, λέγεται ότι πλέει καταραμένο αιώνια στους ωκεανούς και οι ψυχές του πληρώματος προσπαθούν να μάθουν νέα για τους δικούς τους. Και όλα αυτά, επειδή ο ριψοκίνδυνος καπετάνιος θέλησε να περάσει το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας παρ’ όλες τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, παίρνοντας μαζί του στο θάνατο όλους τους επιβαίνοντες.
Μια ενδιαφέρουσα ιστορία αγάπης, ζήλιας και μίσους συνδέεται με το Lady Lovibond. Το 1748, την ημέρα πριν του Αγίου Βαλεντίνου, ο καπετάνιος γιόρταζε στο κατάστρωμα τον πρόσφατο γάμο του. Ένας από τους φίλους του, μυστικά ερωτευμένος με τη νύφη, οδήγησε το σκάφος στο Goodwind Sands, μια επικίνδυνη περιοχή της νοτιοανατολικής Αγγλίας, με αποτέλεσμα να βυθιστεί και όλοι να σκοτωθούν. Από τότε, κάθε 50 χρόνια, το πλοίο έκανε την εμφάνισή του. Εντοπίστηκε το 1798, το 1848, το 1898 και τέλος το 1948. Έμοιαζε μάλιστα τόσο πραγματικό, ώστε οι ψαράδες συχνά καλούσαν την ακτοφυλακή, η οποία όμως δεν έβρισκε ποτέ τίποτα.
Συνεχίζοντας στον 18ο αιώνα, και συγκεκριμένα το 1775, το πλοίο Octavius βρέθηκε από ένα φαλαινοθηρικό να δέρνεται από τα κύματα στη Γροιλανδία, με όλο το πλήρωμα παγωμένο. Ο καπετάνιος βρέθηκε στο γραφείο του, με το ημερολόγιο ανοικτό μπροστά του, όπου είχε γράψει κάτι με ημερομηνία του 1762. Επομένως το πλοίο έμεινε ακυβέρνητο για 13 ολόκληρα χρόνια!
Το «διάσημο» πλοίο-φάντασμα Mary Celeste βρέθηκε στον Ατλαντικό το 1872 σε πολύ καλή κατάσταση, με τα πανιά του σηκωμένα, τα υπάρχοντα του πληρώματος άθικτα και ένα φορτίο 1500 βαρελιών με αλκοόλ απείρακτο. Τα μόνα που έλειπαν ήταν η σωστική λέμβος, το ημερολόγιο του καπετάνιου και φυσικά οι ναύτες! Η πειρατεία φυσικά αποκλείστηκε. Το πιο λογικό σενάριο ήταν ότι λόγω τεχνικής βλάβης, το πλήρωμα μπήκε στη βάρκα, δεν κατάφερε όμως να σωθεί.
Το 1906 το SS Valencia βυθίστηκε έξω από το λιμάνι του Βανκούβερ λόγω θαλασσοταραχής και μόνο 37 από τους 108 επιβαίνοντες διασώθηκαν. Ακόμα και πολλές δεκαετίες μετά το δυστύχημα, ψαράδες ανέφεραν ότι το είχαν δει να πλέει, ενώ στο κατάστρωμά του κυκλοφορούσαν ανθρώπινοι σκελετοί.
Το πλοίο Carroll A. Deering παγιδεύτηκε για αρκετές ημέρες στους υφάλους έξω από το Ακρωτήριο Χάτερας της Βόρειας Καρολίνα το 1921. Το σωστικό έφθασε καθυστερημένα για να βρει το σκάφος εγκαταλειμμένο, με τον εξοπλισμό του άφαντο. Στο ίδιο σημείο είχαν αναφερθεί κι άλλες μυστηριώδεις εξαφανίσεις, οι οποίες αποδόθηκαν σε πειρατική επίθεση ή ανταρσία.
Στους πάγους της Αλάσκα παγιδεύτηκε το πλοίο Baychimo το 1931, αναγκάζοντας το πλήρωμα να το εγκαταλείψει. Για κάποιον άγνωστο λόγο, αφέθηκε να πλέει για τα επόμενα 38 χρόνια, ωστόσο ξαφνικά το 1969 χάθηκε χωρίς καμία αποστολή έκτοτε να έχει βρει ίχνη του.
Το 1947 δύο αμερικανικά πλοία που διέσχιζαν το Στενό μεταξύ Μαλαισίας και Ινδονησίας, έλαβαν σήμα για τη διάσωση του πλοίου Ourang Medan. Η φωνή στον ασύρματο φώναζε ότι όλοι ήταν νεκροί και στο τέλος τη λέξη «πεθαίνω». Πράγματι, στο πλοίο βρέθηκαν νεκροί ναυτικοί, με τρομακτικές εκφράσεις στα πρόσωπά τους. Πριν γίνουν έρευνες, το εγκαταλειμμένο σκάφος πήρε φωτιά και ανατινάχτηκε. Η προφανής εξήγηση ήταν η νιτρογλυκερίνη που παράνομα μετέφερε, ωστόσο κάποιοι έκαναν λόγο για μεταφυσική εισβολή.
Πέντε εβδομάδες αφότου είχε εξαφανιστεί, χωρίς να μπορεί να βρεθεί από εναέρια μέσα, το αλιευτικό Joylita εντοπίστηκε το 1955 από ένα εμπορικό πλοίο στον Νότιο Ειρηνικό, σχεδόν 600 μίλια μακριά από την βάση του, χωρίς πλήρωμα ή φορτίο. Το μόνο που υπήρχε ήταν μια ιατρική τσάντα και ματωμένοι επίδεσμοι στο κατάστρωμα, ενώ ο ασύρματος ήταν έτοιμος να εκπέμψει σήμα κινδύνου.
Σύμφωνα με μύθους που έρχονται από τη Χιλή, το πλοίο Caleuche, μια φωτεινή φιγούρα με τρία κατάρτια, εμφανιζόταν κάθε βράδυ κοντά στις ακτές του νησιού Τσιλοέ, για να εξαφανιστεί μετά από λίγο. Ταυτόχρονα ακούγονταν από το εσωτερικό του μουσική και γέλια. Οι ντόπιοι πίστευαν ότι επέβαιναν σε αυτό οι ψυχές των ναυτικών.
