Στις 31 Μαρτίου 1969 καθελκύστηκε το ‒μέχρι τότε‒ μεγαλύτερο δεξαμενόπλοιο στην Ευρώπη ονόματι «Esso Scotia» από τα ναυπηγεία Α.G Weser της Βρέμης, για λογαριασμό του πετρελαϊκού κολοσσού Esso London. Η καθέλκυσή του αποτέλεσε σημείο-σταθμό για την ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία και υπήρξε απότοκο της τάσης γιγάντωσης των πλοίων μεταφοράς αργού πετρελαίου. Ταυτόχρονα υπήρξε σημαντική στιγμή για τα ναυπηγεία Weser, καθώς το «Esso Scotia» καταγράφηκε ως το 100ό πλοίο που καθελκύστηκε από την επαναλειτουργία των εργασιών του ναυπηγείου μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον Απρίλιο του 1951.
Η καθέλκυση του υπερμεγέθους δεξαμενόπλοιου απασχόλησε τον διεθνή ναυτιλιακό Τύπο και στο τεύχος της 15ης Απριλίου 1969 τα Ναυτικά Χρονικά φιλοξένησαν το ρεπορτάζ του ναυπηγού-μηχανολόγου Κ. Γ. Βασιλόπουλου. Ο ανταποκριτής του περιοδικού, ευρισκόμενος στα γερμανικά ναυπηγεία, προχώρησε σε περιγραφή της τελετής καθέλκυσης αλλά και των τεχνικών χαρακτηριστικών του νεότευκτου της Esso. Η επιστολή του Κ. Βασιλόπουλου, που γράφτηκε στις 2 Απριλίου 1969, φιλοξενήθηκε στα Ναυτικά Χρονικά με τίτλο «Το μεγαλύτερον της Ευρώπης εισήλθεν εις το υγρόν στοιχείον του».
Το «Esso Scotia» διέθετε χωρητικότητα 255.000 dwt, μήκος 350 μ. και πλάτος 52 μ. Η ταχύτητά του ανερχόταν στους 16 κόμβους, ενώ η μηχανή του ήταν τύπου Weser-General Electric ισχύος 32.000 ίππων. Το «Esso Scotia» καθελκύστηκε 197 ημέρες μετά την έναρξη εργασιών κατασκευής του και είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει 244.000 τόνους πετρελαίου στις 11 δεξαμενές του.
Όσον αφορά την ενδιαίτηση του πληρώματος, υπήρχε ο προβλεπόμενος χώρος διαμονής για τα 37 άτομα του πληρώματος, ενώ υπήρχε κοινόχρηστη πισίνα και αίθουσα αναψυχής.
Πέραν της ευρωπαϊκής πρωτιάς, σε ό,τι αφορά τη χωρητικότητα, τα ναυπηγεία της Βρέμης, με τη ναυπήγηση του «Esso Scotia» πέτυχαν να «σπάσουν» και το διεθνές ρεκόρ καθέλκυσης, χάρη στο συνολικό βάρος του νεότευκτου. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο περιοδικό: «Πράγματι η καθέλκυσις αυτή, με το βάρος των 36.700 τόνων, ήτο η μεγαλυτέρα μέχρι σήμερον και εκρίθη από τους 20.000 θεατάς το αποκορύφωμα της ναυπηγικής τέχνης».
Το αφιέρωμα του Κ. Γ. Βασιλόπουλου συμπληρώνεται από αναφορές στη ναυπηγική δραστηριότητα της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας στα ναυπηγεία της Δυτικής Γερμανίας. Στη μεταπολεμική τους δραστηριότητα, σημαντική υπήρξε η συμβολή των Ελλήνων πλοιοκτητών. Βασικός πρωτεργάτης για την ανοικοδόμηση της γερμανικής ναυπηγικής βιομηχανίας ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο οποίος το 1953 παρήγγειλε έξι πλοία χωρητικότητας 22.300 dwt έκαστο. Το παράδειγμά του ακολούθησε ο Σταύρος Λιβανός το 1954 με την παραγγελία συνολικά 6 πλοίων. Μέχρι το 1969, το σύνολο των ελληνικών συμφερόντων ναυπηγήσεων ανερχόταν σε 14 νεότευκτα, συνολικής χωρητικότητας 300.000 dwt.
Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία των γερμανικών ναυπηγείων με την Esso, η Weser είχε ήδη κατασκευάσει 10 πλοία για την εταιρεία, αποδεικνύοντας την άριστη σχέση των ναυπηγείων με τον πετρελαϊκό κολοσσό, αλλά και το διεθνές εκτόπισμα των παραγγελιών της Weser.
Η κολοσσιαία κατασκευή του «Esso Scotia» αποτέλεσε την αφετηρία ναυπήγησης δεξαμενόπλοιων τέτοιου μεγέθους, που είχαν αναλάβει να δρομολογήσουν τα ναυπηγεία Α.G Weser εκείνη την περίοδο. Σε διάστημα 11 μηνών θα ακολουθούσαν δύο ακόμη δεξαμενόπλοια για λογαριασμό της ίδιας εταιρείας, ενώ στη συνέχεια ήταν προγραμματισμένη η ολοκλήρωση τεσσάρων παραγγελιών για λογαριασμό του Οίκου Λεμού, συνολικής χωρητικότητας 1.020.000 dwt.
Η καθέλκυση του «Esso Scotia» αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία, καθώς το μέγεθος της κατασκευής βοήθησε στην κατάρριψη ευρωπαϊκών και διεθνών ναυπηγικών ρεκόρ της εποχής. Η μελέτη του επεισοδίου αυτού στη ναυπηγική ιστορία της Weser συνιστά ταυτόχρονα μια υπενθύμιση της σημασίας που είχαν οι επενδύσεις των Ελλήνων πλοιοκτητών για την ανοικοδόμηση της γερμανικής ναυπηγικής βιομηχανίας κατά τη μεταπολεμική περίοδο.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στην ιστορική καθέλκυση του «Esso Scotia» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
