Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 συντελέστηκε ένα σημαντικό βήμα για την ελληνική επιβατηγό ναυτιλία και ιδιαίτερα για τις γραμμές του Αργοσαρωνικού. Πιο συγκεκριμένα, η δρομολόγηση του υδροπτέρυγου «Εξπρές» το καλοκαίρι του 1961 στη γραμμή Πειραιάς-Ύδρα-Σπέτσες θα σηματοδοτούσε την είσοδο της ελληνικής ακτοπλοΐας στην εποχή των «ιπτάμενων πλοίων», όπως αποκαλούνταν από τον ναυτιλιακό Τύπο της εποχής.
Τα «ιπτάμενα πλοία», γνωστά επίσης εκείνη την εποχή ως υδροπτέρυγα (hydrofoil), αποτελούσαν μια ιδέα που από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 είχαν αρχίσει να αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη δημοτικότητα, ειδικότερα στη Γηραιά Ήπειρο.
Το πρώτο υδροπτέρυγο που ναυπηγήθηκε για ελληνικά συμφέροντα ήταν το «Εξπρές», το οποίο κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Rodriguez της Σικελίας το 1961 για εταιρεία συμφερόντων του Σταύρου Νιάρχου. Το πλοίο ήταν τύπου PT50 και είχε κοστίσει 500.000 δολάρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νεότευκτο υδροπτέρυγο πωλήθηκε την επόμενη χρονιά στον Γιάννη Λάτση.
Τα Ναυτικά Χρονικά, στο τεύχος της 15ης Ιουλίου 1961, με πανηγυρικό τρόπο ανακοίνωσαν ότι «απεκτήσαμεν και το πρώτον ιπτάμενον πλοίον». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, μετά την ολοκλήρωση της ναυπήγησής του, το «Εξπρές» ταξίδεψε μέχρι την Κέρκυρα, όπου και πραγματοποιήθηκαν με κάθε επισημότητα τα εγκαίνιά του στις 5 Ιουλίου 1961. Στην τελετή παρίσταντο η βασιλική οικογένεια της Ελλάδος καθώς και πλήθος επισήμων. Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Γεώργιος Ανδριανόπουλος, χαρακτήρισε το «Εξπρές» ως «το πλοίον του μέλλοντος διά την χώραν μας». Το ενδιαφέρον για το νέο απόκτημα της ελληνικής ακτοπλοΐας ήταν τέτοιο, που την επόμενη μέρα η βασιλική οικογένεια επισκέφθηκε το «Εξπρές» και πραγματοποίησε ένα δοκιμαστικό ταξίδι, αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Οι πρώτοι επίσημοι πλόες του «ιπτάμενου πλοίου» έμελλε να πραγματοποιηθούν στις 8 Ιουλίου 1961, με ενδιάμεσο προορισμό την Ύδρα και τερματικό σταθμό το λιμάνι των Σπετσών. Όπως αναφέρουν τα Ναυτικά Χρονικά, το νέο επιβατηγό ήταν προγραμματισμένο να εκτελεί 15 δρομολόγια ανά εβδομάδα. Η διαδρομή Πειραιάς-Ύδρα διαρκούσε 70 λεπτά, ενώ η σύνδεση Πειραιά-Σπετσών ολοκληρωνόταν σε μιάμιση ώρα. Συνολικά, για το ταξίδι προς Ύδρα και Σπέτσες εξοικονομούνταν δύο και τρεις ώρες αντίστοιχα, σε σχέση με τα συμβατικά επιβατηγά πλοία.
Όσον αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, το «Εξπρές» είχε μήκος 20 μ. και πλάτος 6 μ. Ταυτόχρονα, ήταν εφοδιασμένο με δύο μηχανές Μερσεντές, συνολικής ισχύος 2.760 ίππων. Το ανώτατο όριο απόδοσης σε επίπεδο ταχύτητας άγγιζε τα 37 μίλια την ώρα, ωστόσο η υπηρεσιακή ταχύτητα κυμαινόταν μεταξύ 18-24 μιλίων ανά ώρα.
Το βασικό υλικό κατασκευής του τύπου ΡΤ50 ήταν ένα ανθεκτικό και συνάμα ελαφρύ κράμα αλουμινίου. Επιπροσθέτως, διέθετε επένδυση πολυστερόλης, η οποία καθιστούσε το σκάφος πρακτικά αβύθιστο. Επομένως, σύμφωνα και με το τεύχος της 1ης Ιουλίου 1961 των Ναυτικών Χρονικών, το «Εξπρές» θεωρείτο το «ασφαλέστερον μέσον θαλάσσιας μεταφοράς».
Το «ιπτάμενο πλοίο» είχε τη δυνατότητα μεταφοράς 127 επιβατών και το πλήρωμά του αποτελούνταν από οκτώ άτομα. Η εσωτερική διαρρύθμισή του προσομοίαζε σε μεγάλο βαθμό το εσωτερικό αεροσκάφους. Διέθετε δύο ευρείς χώρους με διπλή σειρά καθισμάτων τύπου πούλμαν, τουαλέτες, μικρό σαλόνι, καθώς και μπαρ. Πέραν αυτού, το ταξίδι με το «ιπτάμενο πλοίο» μπορούσε να παρομοιαστεί με αεροπορικό, αφενός λόγω της μεγάλης ταχύτητάς του και αφετέρου λόγω της υποχρεωτικής παραμονής των επιβατών κατά τη διάρκεια των πλόων του σε κλειστό χώρο στο κάθισμά τους.
Η δρομολόγηση του «Εξπρές» αποτέλεσε την αφετηρία για τη σταδιακή είσοδο των υδροπτέρυγων στα ελληνικά ύδατα. Ως αποτέλεσμα, και λόγω της εξαιρετικά μικρής διάρκειας του ταξιδιού, το γεγονός αυτό βοήθησε σημαντικά στην αύξηση της τουριστικής κίνησης προς τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα αυτά του Αργοσαρωνικού.
Μπορείτε να διαβάσετε ένα από τα αφιερώματα των Ναυτικών Χρονικών στο «Εξπρές» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
