Του Θεόφιλου Κουρούνη, Business Developement Manager, VANOS S.A.
Η πιο συνηθισμένη προσέγγιση εκτίμησης των κινδύνων ξεκινά από μια βασική κατηγοριοποίηση των κινδύνων (φυσικοί, χημικοί, βιολογικοί, ψυχοκοινωνικοί) και καταλήγει σε μια προβλεπόμενη σειρά ΜΑΠ ανά είδος εργασίας. Στην πράξη όμως με τέτοιες μελέτες τα κενά μεγαλώνουν, μη κατάλληλα μέσα επιλέγονται και οι χρήστες αναζητούν «συμβουλές» από παλιότερους συναδέλφους ή φίλους ή τρέχουν να προμηθευτούν «μαγικά» gadgets, σαν αυτό της φωτογραφίας, που κάποιοι επιλέγουν να χρησιμοποιούν αντί για μάσκες με φίλτρα, πιστεύοντας ότι έτσι προστατεύονται. Όταν μιλάμε για ασφάλεια στην εργασία, τέτοιες πρακτικές, εκτός από αναποτελεσματικές, μπορεί να αποδειχθούν πολύ επικίνδυνες.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά να δούμε πρακτικά τι θα πρέπει ο χρήστης να προσέχει.
Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να θυμόμαστε είναι ότι η κατηγοριοποίηση των ΜΑΠ ανά εργασία είναι χρήσιμη μόνο στους επιθεωρητές. Ανεξάρτητα από τη φύση κάθε επικινδυνότητας, κάθε εργαζόμενος πρέπει να είναι υποψιασμένος στο εξής: πιθανοί κίνδυνοι δεν προκύπτουν μόνο από το είδος της εργασίας (π.χ. βαφή), αλλά και από τις συνθήκες και το περιβάλλον καθώς και τις συμπεριφορές.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο, που συνήθως ξεχνάμε, είναι ότι δεν έχουν σχεδιαστεί όλα τα ΜΑΠ για τον ίδιο σκοπό, ακόμα και αν προορίζονται για την αντιμετώπιση των ίδιων κινδύνων. Και αν όλο αυτό ακούγεται μπερδεμένο, ας σκεφτούμε ότι πάνω σε κάθε πλοίο υπάρχουν πολλά διαφορετικά μέσα προστασίας αναπνοής. Από μάσκες μισού ή ολοκλήρου προσώπου με φίλτρα μέχρι εξοπλισμό πυρόσβεσης (αναπνευστικές συσκευές) και εξοπλισμό διαφυγής.
Επομένως, για να ξέρουμε τι μπορούμε να περιμένουμε, καλό είναι να έχουμε κατά νου τον παρακάτω βασικό διαχωρισμό:
1. Εξοπλισμός για προστασία κατά την εργασία.
a. Θα πρέπει να μπορεί να χρησιμοποιηθεί αρκετή ώρα, χωρίς να εμποδίζει την εργασία. Η άνεση στη χρήση, έχει ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την κατηγορία.
b. Απαιτεί εκπαίδευση – εξοικείωση, θέλει φροντίδα.
c. Είναι απολύτως προσωπικός.
d. Θα χρησιμοποιηθεί από αρκετούς.
2. Εξοπλισμός προστασίας άμεσης επέμβασης
a. Απαιτείται πολύ πιο ειδική εκπαίδευση και συνεχείς ασκήσεις.
b. Θα χρησιμοποιηθεί μόνο από ειδικές ομάδες.
c. Χρειάζεται περιοδική επιθεώρηση και πιστοποίηση από τον κατασκευαστή ή εξουσιοδοτημένους φορείς.
d. Εδώ δεν υπάρχουν επίπεδα απόδοσης (είναι στο μέγιστο), αλλά το σημαντικό είναι να γνωρίζει ο χρήστης κάθε στιγμή για πόσο χρόνο ακόμη μπορεί να επιχειρεί.
3. Εξοπλισμός διαφυγής/ διάσωσης
a. Θα πρέπει να μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς εκπαίδευση από τον οποιονδήποτε.
b. Να είναι άμεσα διαθέσιμος και όχι ασφαλισμένος σε σημεία χωρίς πρόσβαση.
c. Δεν έχει σημασία να είναι ατομικά χρεωμένος, αλλά να υπάρχει ικανός αριθμός που να καλύπτει όλους τους χρήστες σε όλες τις περιοχές.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς διαβάζουμε κάθε τύπο εξοπλισμού θα αρχίσουμε να αναλύουμε στα επόμενα άρθρα μας.
Σχετικά με τον αρθρογράφο
O κ. Θεόφιλος Κουρούνης είναι Business Developement Manager της VANOS S.A. Είναι Χημικός Μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Από 1993 εργάστηκε για πολυεθνικές και ελληνικές εταιρείες και ως ανεξάρτητος μελετητής- σύμβουλος επιχειρήσεων. Από το 2013 ασχολείται επαγγελματικά με θέματα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ) και ιδιαίτερα με ένα κρίσιμο κομμάτι των συστημάτων ΥΑΕ, τα μέσα ατομικής (η πιο σωστά προσωπικής) προστασίας (ΜΑΠ).
Ο κ. Κουρούνης παρουσιάζει στην Isalos.net μια σειρά επιμορφωτικών άρθρων με τίτλο «Mind (and then close) the gap». Μέσα από τον κύκλο των άρθρων στόχος είναι να δοθούν απαντήσεις, αλλά κυρίως απλές πρακτικές συμβουλές. Ξεκινώντας από τους κινδύνους και τις επιπτώσεις, σε απλούς τρόπους αξιολόγησης, χρήσης και συντήρησης των μέσων προστασίας για όλες τις κρίσιμες κατηγορίες.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος μιας σειράς άρθρων του κ. Θεόφιλου Κουρούνη, Business Developement Manager, VANOS S.A.
Νο.1: Ασφάλεια & Ναυτιλία: Πως επιλέγουμε τα κατάλληλα μέσα ατομικής προστασίας;
