Το bulk carrier «Heroic» ναυπηγήθηκε το 1964 για λογαριασμό της εταιρείας Rocket, διαχείρισης του Κώστα Μ. Λεμού. To «Heroic» κατασκευάστηκε στην Ιαπωνία από την Ishikawajima-Harima και διέθετε χωρητικότητα 45.000 dwt.
Το «Heroic» αποτέλεσε μέρος ενός εξαιρετικά μεγάλου ναυπηγικού προγράμματος του Οίκου Λεμού στην Ιαπωνία, όντας μάλιστα αδελφό πλοίο του «Lyric», επίσης υπό τη διαχείριση της C. M. Lemos.
Τα Ναυτικά Χρονικά, παρακολουθώντας την πορεία των επενδύσεων του Κώστα Μ. Λεμού στη ναυπηγική βιομηχανία της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, πραγματοποίησαν αρκετά αφιερώματα τόσο για το ίδιο το ναυπηγικό πρόγραμμα όσο και για το «Heroic». Στο τεύχος της 1ης Δεκεμβρίου 1964, το περιοδικό, αναφερόμενο στο «Heroic» ως «πρωτότυπον», κατέγραψε συγκεκριμένες τεχνολογικές και ναυπηγικές καινοτομίες που εφαρμόστηκαν κατά την κατασκευή του. Ως σημαντικό μέρος του εξοπλισμού του πλοίου αναφέρθηκε από τα Ναυτικά Χρονικά ο εφοδιασμός του «Heroic» με ατμοστροβίλους της General Electric, αμερικανικής κατασκευής και δυνάμεως 18.500 ίππων, που προσέφεραν υπηρεσιακή ταχύτητα 16,5 μιλίων. Ειδική μνεία στις σελίδες του περιοδικού έγινε και για την υπερκατασκευή στην πρύμνη του πλοίου, η οποία περιλάμβανε τη γέφυρα και την καπνοδόχο σε μια ενιαία κατασκευή, γεγονός που μείωνε κατά πολύ το βάρος της. Ταυτόχρονα με τον εξοικονομούμενο χώρο, διευκολυνόταν η μεταφορά μεγάλου μεγέθους εξοπλισμού και ανταλλακτικών κατά τις εργασίες επισκευής ή συντήρησης των μηχανών.
Όπως και με όλα τα bulk carriers τύπου «Lyric», στο «Heroic» εφαρμόστηκε πλήρως ο αυτοματισμός. Η ειδική προσαρμογή των γραμμών του πλοίου και η ενσωμάτωση βολβοειδούς πρώρας εξασφάλιζαν υψηλή ταχύτητα, παρά τη σχετικά μικρή ιπποδύναμη. Όλες οι λειτουργίες του μηχανοστασίου ήταν αυτόματες, χωρίς την ανάγκη λιπαντών ή θερμαστών. Ταυτόχρονα, ο ερματισμός του πλοίου πραγματοποιούνταν με το πάτημα ενός κουμπιού: οι αντλίες του είχαν την ικανότητα άντλησης 3.500 λίτρων ωριαίως.
Όπως αναφέρεται παραπάνω, το «Heroic» αποτέλεσε μέρος ενός εκτενούς ναυπηγικού προγράμματος του Κώστα Μ. Λεμού στα ιαπωνικά ναυπηγεία της Ishikawajima-Harima. Τα Ναυτικά Χρονικά, στο τεύχος της 1ης Σεπτεμβρίου 1964, αποκαλύπτουν πως ο πλοιοκτήτης, με καταγωγή από τις Οινούσσες, παρήγγειλε συνολικά 16 πλοία, τόσο δεξαμενόπλοια-«μαμμούθ» όσο και bulk carriers χωρητικότητας από 50.000 έως 80.000 dwt. Το συνολικό κόστος ναυπήγησης υπολογιζόταν σε περίπου 100 εκατ. δολάρια, με την παράδοση και του τελευταίου πλοίου να υπολογίζεται για το τέλος του 1966. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά τα Ναυτικά Χρονικά, το συγκεκριμένο ναυπηγικό πρόγραμμα αποτελούσε μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που είχε πραγματοποιήσει ποτέ Έλληνας εφοπλιστής.
Για τη σχεδίαση των νεότευκτων πλοίων του, ο Κώστας Μ. Λεμός εμπιστεύτηκε τον «ναυπηγικόν Οίκον» του George T. R. Campbell. Η συγκεκριμένη εταιρεία ανήκε στον Σκωτσέζο George Campbell, ο οποίος, έχοντας εγκατασταθεί στον Καναδά, θα διακρινόταν για τη σχεδίαση μιας σειράς σημαντικών τύπων πλοίων. Ειδικότερα, έχει μείνει στην ιστορία η συνεργασία του με την ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία για τη σχεδίαση των Freedom, Fortune και Friendship από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Η παραγγελία αποτελούνταν από τέσσερα bulk carriers των 49.500 dwt τύπου «Lyric», από τρία δεξαμενόπλοια και τρία bulk carriers των 65.000 dwt, καθώς και από τρία δεξαμενόπλοια και τρία bulk carriers των 80.000 dwt.
Σε ό,τι αφορά το ναυπηγικό πρόγραμμα του Κώστα Μ. Λεμού του 1964, στα υπό σχεδίαση πλοία ενσωματώθηκαν όλες οι σύγχρονες τάσεις τεχνολογίας και αυτοματισμού, ώστε αφενός να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητά τους και ταυτόχρονα τα πλοία αυτά να έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι αυτών εν υπηρεσία για αρκετά χρόνια στο μέλλον.
Με βάση τις επερχόμενες ναυπηγήσεις του Κώστα Μ. Λεμού, τα Ναυτικά Χρονικά υπολόγιζαν ότι σε διάστημα τριών ετών ο υπό τη διαχείρισή του στόλος θα έφτανε τα 65 πλοία. Από αυτά, μόλις τα δώδεκα ήταν πλοία τύπου Liberty, με τα υπόλοιπα να αποτελούν μεταπολεμικές ναυπηγήσεις. Το στοιχείο αυτό είναι ενδεικτικό ενός ναυτιλιακού Οίκου που στα αμέσως μετά τον πόλεμο χρόνια επένδυσε μεγάλα ποσά στην επέκταση και στον εκσυγχρονισμό των πλοίων του.
Τα πλεονεκτήματα ενός τόσο σύγχρονου στόλου φαίνονται και από την αναφορά των Ναυτικών Χρονικών ότι τα υπό παραγγελία δεξαμενόπλοια ήταν ήδη προναυλωμένα, ενώ τα bulk carriers θα αναλάμβαναν επί πολλά χρόνια τη μεταφορά τεράστιων ποσοτήτων μεταλλεύματος και γαιάνθρακα προς την Ιαπωνία. Σύμφωνα με τον συντάκτη του περιοδικού, παρά το υψηλό ποσό που απαιτούνταν για τη ναυπήγηση τόσων πλοίων, η επένδυση δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί επικίνδυνη ή «τολμηρή».
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το «Heroic» του Οίκου Κ. Μ. Λεμού εδώ.
«Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου».
