Στο τεύχος της 15ης Μαΐου 1961, τα Ναυτικά Χρονικά, σε ένα αφιέρωμα με τίτλο «“Δήλος”: Το τουριστικόν υψηλής κλάσεως» παρουσίασαν τη νεότερη ‒εκείνη την εποχή‒ προσθήκη στον στόλο επιβατηγών της Nomicos Lines. Στις σελίδες του εν λόγω τεύχους, εκτός από τη φωτογραφική παρουσίαση του κρουαζιερόπλοιου και των πλοιοκτητών, καταγράφηκαν τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πλοίου και τα στοιχεία που έμελλε να του προσδώσουν ένα σαφές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Σε ό,τι αφορά την απόκτηση του «Δήλος», η πρώτη αναφορά στο αρχείο τευχών των Ναυτικών Χρονικών εντοπίζεται στο τεύχος της 15ης Δεκεμβρίου 1960, όπου αναφέρεται ότι η «εταιρεία Νομικού» πραγματοποίησε την αγορά του «Wappen von Hamburg». To κρουαζιερόπλοιο «Wappen von Hamburg» κατασκευάστηκε στη Γερμανία από τα ναυπηγεία Blohm & Voss το 1955 για λογαριασμό της δημόσιας εταιρείας HADAG Seetouristik und Fährdienst. Το πλοίο είχε κατασκευαστεί με σκοπό την πραγματοποίηση τουριστικών ημερήσιων δρομολογίων μεταξύ Αμβούργου και Ελιγολάνδης, με τη δυνατότητα μεταφοράς 1.600 επιβατών. Το 1960 αποφασίστηκε η πώληση του πλοίου, γεγονός που το έφερε στην προσοχή του Οίκου Νομικού. Το συνολικό κόστος της επένδυσης ανήλθε, σύμφωνα με πληροφορίες των Ναυτικών Χρονικών, σε 500.000 λίρες Αγγλίας.
Μετά την παραλαβή του πλοίου στο Αμβούργο, το νέο απόκτημα της Nomicos Lines ταξίδεψε την άνοιξη του 1961 προς τον Πειραιά μέσω Λονδίνου, για την εκκίνηση «τουριστικών» πλόων προς τα νησιά του Αιγαίου. Από το Λονδίνο μέχρι τον Πειραιά, παρά την τρικυμιώδη θάλασσα του Βισκαϊκού, το ταξίδι πραγματοποιήθηκε με μέση ταχύτητα τα 17 μίλια και κατανάλωση 21 τόνων καυσίμων, με χαρακτηριστική την αναφορά του περιοδικού περί «ανύπαρκτου κραδασμού και θορύβου». Η πρώτη άφιξη του πλοίου στον λιμένα του Πειραιά καταγράφηκε ότι έγινε στις 9 Μαΐου 1961, δίνοντας αφορμή για ευμενή σχόλια από τη ναυτιλιακή κοινότητα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, που το αντίκρισε για πρώτη φορά.
Το «Δήλος» διέθετε ολική χωρητικότητα 2.500 τόνων, μήκος 271,9 πόδια και πλάτος 43,4 πόδια. Οι μηχανές του είχαν δύναμη 6.000 ίππων, ενώ διέθετε επίσης δύο έλικες και δύο πηδάλια. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό προσέδιδε εξαιρετική ευελιξία κατά την προσέγγισή του σε μικρότερους λιμένες. Ως υπηρεσιακή του ταχύτητα αναφέρονται τα 18 μίλια.
Επί του «Δήλος»: Οι Πέτρος Μ. Νομικός, Μάρκος Π. Νομικός, και ο αρχιπλοίαρχος της Nomicos Lines Δ. Παρίσης.
Η μικρή ηλικία του «Δήλος» εκείνη την περίοδο ‒6 έτη‒ κατέστησε το πλοίο ένα «κόσμημα» για την ελληνική επιβατηγό ναυτιλία της εποχής. Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό του, τα τρία καταστρώματα του «Δήλος» χαρακτηρίστηκαν ως «ευρύτατα», ενώ η πισίνα που βρισκόταν στην πρώρα του πλοίου προσέδιδε εξαιρετική πολυτέλεια. Οι τρεις κεντρικές αίθουσες του πλοίου διέθεταν μεγάλα παράθυρα με θέα προς τη θάλασσα και πολυτελή και άνετη επίπλωση. Στα δύο ανώτερα καταστρώματα βρίσκονταν οι 77 καμπίνες των επιβατών, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως ευρύχωρες με δύο ή τρεις κλίνες και δυνατότητα υποδοχής έως 200 επιβατών, όσους και θα παραλάμβανε το «Δήλος» κατά τα «τουριστικά του ταξίδια». Τέλος, η ύπαρξη τεχνητού συστήματος κλιματισμού παρείχε επιπλέον άνεση για τις υψηλές μεσογειακές θερμοκρασίες.
Το πλοίο προστέθηκε στον ήδη υπάρχοντα στόλο της Nomicos Lines, η οποία αναφέρεται ότι είχε ήδη δημιουργήσει μια παράδοση στον συγκεκριμένο κλάδο με το εξαιρετικό της customer service και την ποιοτική διαχείριση των πλοίων της. Το «τουριστικόν υψηλής κλάσεως» έμεινε στη διαχείριση του Οίκου Νομικού μέχρι το 1967, αποτελώντας αφενός μια εξαιρετική προσθήκη στον στόλο της εταιρείας και αφετέρου μια σημαντική μονάδα για το σύνολο της ελληνικής επιβατηγού ναυτιλίας της περιόδου.
Η φήμη που είχε αποκτήσει το «Δήλος» αποτυπώνεται και κατά την περίοδο που αποφασίστηκε η πώλησή του. Σε στήλη του τεύχους της 15ης Σεπτεμβρίου 1967, τα Ναυτικά Χρονικά ενημέρωσαν το αναγνωστικό τους κοινό περί της πώλησης του «Δήλος» σε καναδικά συμφέροντα. Η εκτίμηση που είχε κερδίσει για την εγχώρια αλλά και ξένη τουριστική κίνηση ήταν έκδηλη: «Χάνομεν ένα επίλεκτον, ανωτάτης κλάσεως τουριστικόν σκάφος». Η φήμη του «Δήλος» επιβεβαιώνεται και από την υψηλή τιμή πώλησής του, των 1,2 εκατ. δολαρίων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του περιοδικού, η Nomicos Lines προχώρησε στην πώληση του πλοίου, καθώς η διαχείρισή του είχε ξεκινήσει να μην είναι οικονομικά προσοδοφόρα και απαιτούνταν η απόκτηση ενός πλοίου μεγαλύτερης χωρητικότητας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού γίνεται σαφής αναφορά στην ανάπτυξη του τουρισμού στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα Ναυτικά Χρονικά, «το μέλλον του τουρισμού είναι ευρύτατον» και «το νησιωτικόν μας σύμπλεγμα» έχει συγκεντρώσει το διεθνές τουριστικό ενδιαφέρον. Παράλληλα, η στήλη των Ναυτικών Χρονικών προχώρησε σε αναγνώριση της κίνησης του Μάρκου Π. Νομικού να αποκτήσει και να δρομολογήσει το πλοίο, ενώ κλείνει με την ευχή η δημιουργική αυτή προσπάθεια να συνεχιστεί με την αντικατάσταση του «Δήλος».
Η αγορά και η δρομολόγηση του εν λόγω πλοίου ειδώθηκε ως μια εξαιρετική προσθήκη στον ελληνικό στόλο επιβατηγών πλοίων που προσέγγιζαν τα νησιά του Αιγαίου, αποτελώντας για πολλά χρόνια μια σύγχρονη και ποιοτική επιλογή για την τουριστική κίνηση από το εξωτερικό.
Τα δρομολόγια πλοίων της Nomicos Lines, όπως εμφανίστηκαν σε διαφημιστική καταχώριση στα Ναυτικά Χρονικά της 1ης Σεπτεμβρίου 1961.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Δήλος» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
