Η δεκαετία του 1960 μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια περίοδος κατά την οποία οι ελληνικοί εφοπλιστικοί Οίκοι πρωταγωνιστούσαν στα ιαπωνικά ναυπηγεία.
Με την ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μεγάλου αριθμού Ελλήνων πλοιοκτητών για την επέκταση των στόλων τους, οι σελίδες των Ναυτικών Χρονικών γέμιζαν από διαρκείς αναφορές σε καθελκύσεις πλοίων ελληνικών συμφερόντων στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Ένας από τους ναυτιλιακούς Οίκους με σημαντικότατη και διαχρονική παρουσία στις ιαπωνικές γιάρδες ήταν ο Οίκος Ν. Ι. Γουλανδρή, με δεκάδες ναυπηγήσεις ανά τα χρόνια σε πληθώρα ναυπηγείων της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Στις 10 Φεβρουαρίου 1965 καθελκύστηκε για λογαριασμό της εταιρείας το δεξαμενόπλοιο «Michael J. Goulandris» στα ναυπηγεία της Uraga Heavy Industries στην Ιαπωνία. Η ονοματοδοσία του πλοίου έγινε προς τιμήν του Μιχαήλ Ι. Γουλανδρή (1878-1935), προγόνου των πλοιοκτητών, που έλκυαν την καταγωγή τους από την Άνδρο.
Το νεότευκτο «δηζελοκίνητον τάνκερ» διέθετε χωρητικότητα 50.000 dwt, οκτακύλινδρες μηχανές τύπου Sulzer, κατασκευής των ιαπωνικών ναυπηγείων και δυνάμεως 19.000 ίππων. Κατά τις δοκιμές του, το δεξαμενόπλοιο της Ν. Ι. Γουλανδρής κατέγραψε ταχύτητα 17,3 μιλίων. Η υπηρεσιακή ταχύτητα του πλοίου αναφερόταν ως 16,25 μίλια, ενώ είχε ολικό μήκος 222,5 μ., πλάτος 31,5 μ. και βύθισμα 11,4 μ.
Στιγμιότυπο της τελετής καθέλκυσης του νεότευκτου δεξαμενόπλοιου περιελήφθη στο τεύχος της 1ης Μαρτίου 1965 των Ναυτικών Χρονικών. Ως ανάδοχος του πλοίου αναφέρεται από τα Ναυτικά Χρονικά η «κ. Mumford», σύζυγος του τότε προέδρου της εταιρείας Shell στην Ιαπωνία. Παράλληλα, στις σελίδες του ίδιου τεύχους δημοσιεύτηκε φωτογραφικό αφιέρωμα με τίτλο «Τιμαί εις Έλληνας Εφοπλιστάς», στο οποίο καταγράφηκε η απονομή παρασήμου από τις ιαπωνικές αρχές στον Οίκο Ν. Ι. Γουλανδρή. Πιο συγκεκριμένα, επί τη ευκαιρία της καθελκύσεως του «Michael J. Goulandris», έλαβε χώρα ειδική τελετή στην οποία ο J. Shaw, ως εκπρόσωπος του Οίκου Ν. Ι. Γουλανδρή στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, παρέλαβε από τον υπουργό Οικονομικών της Ιαπωνίας παράσημο σε αναγνώριση της προσφοράς του εφοπλιστικού Οίκου στην ιαπωνική οικονομία.
Στις 27 Απριλίου του ίδιου έτους ολοκληρώθηκε η κατασκευή του «Michael J. Goulandris», όπερ και παραδόθηκε στην πλοιοκτήτρια εταιρεία. Μάλιστα, έναν μήνα αργότερα, η «Ν. Ι. Γουλανδρή» παρέλαβε και το bulk carrier «Andros», χωρητικότητας 24.384 dwt, από τα ιαπωνικά ναυπηγεία της Fujinagata, δείγμα της έντονης ναυπηγικής παρουσίας του ελληνικού Οίκου εκείνη την περίοδο στις ιαπωνικές γιάρδες.
Σύμφωνα με το τεύχος της 15ης Ιανουαρίου 1967 των Ναυτικών Χρονικών, ο Οίκος Ν. Ι. Γουλανδρή διαχειριζόταν έναν σύγχρονο στόλο 32 πλοίων, εκ των οποίων 18
ήταν δεξαμενόπλοια και 14 πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου, συνολικής χωρητικότητας 1.009.226 dwt και με μέσο όρο ηλικίας περίπου τα 7 έτη. Συνολικά, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Οίκος Ν. Ι. Γουλανδρή θα είχε παραλάβει 17 νεότευκτα πλοία, όλα κατασκευασμένα σε ιαπωνικά ναυπηγεία.
Τόσο η ναυπήγηση του «Michael J. Goulandris», ενός δεξαμενόπλοιου με ιδιαίτερο συμβολισμό για την οικογένεια Γουλανδρή, όσο και η αναγνώριση της σχέσης αμοιβαίας εμπιστοσύνης του συγκεκριμένου Οίκου με την ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία, μέσω μιας επίσημης κρατικής παρασημοφόρησης, αποτελούν όψεις μιας περιόδου κατά την οποία η ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα σημείωνε υψηλή επενδυτική δραστηριότητα στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Η παραστατική και ενθουσιώδης καταγραφή αυτών των όψεων από τον ελληνικό ναυτιλιακό Τύπο συνιστά σημαντικό τεκμήριο της ελληνικής ναυτιλιακής ιστορίας του 20ού αιώνα, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει στον σύγχρονο αναγνώστη να μεταφερθεί σε μια εποχή κατά την οποία ο ελληνόκτητος στόλος ξεκινούσε να καταγράφει σημαντική αριθμητική αύξηση.
Μπορείτε να διαβάσετε την αναφορά των Ναυτικών Χρονικών στην καθέλκυση του «Michael J. Goulandris» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
