Στο τεύχος της 15ης Δεκεμβρίου 1954 των Ναυτικών Χρονικών παρουσιάστηκε η τελετή καθέλκυσης του φορτηγού πλοίου «Μάρπησσα» για λογαριασμό της Phocean Shipping του Οίκου Ευσταθίου, που έλαβε χώρα στις 27 Νοεμβρίου του ίδιου έτους στα ναυπηγεία Nordseewerke Emden της Γερμανίας.
Το ρεπορτάζ του περιοδικού προερχόταν απευθείας από το Emden, με τον ανταποκριτή των Ναυτικών Χρονικών να συμμετέχει στην τελετή καθέλκυσης και να καταγράφει τις εντυπώσεις του αλλά και την ιδιαίτερα συγκινησιακή ατμόσφαιρα που επικρατούσε.
Το νεότευκτο του Οίκου Ευσταθίου έλαβε το όνομα «Μάρπησσα», στα νερά του ποταμού Emden. Ανάδοχος του πλοίου ήταν η Νανά Μ. Ευσταθίου, σύζυγος του Μιχάλη Ν. Ευσταθίου, ο οποίος και αναφέρεται ως ο εμπνευστής της απόφασης για την ενίσχυση του στόλου της οικογένειας με νεότευκτα πλοία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το «Μάρπησσα» αποτελούσε όνομα με ιδιαίτερο συμβολισμό για τον Οίκο Ευσταθίου, παραπέμποντας στον προπολεμικό στόλο της οικογένειας. Πιο συγκεκριμένα, ο ιδρυτής του Οίκου, Νικόλαος Μ. Ευσταθίου (1881-1966), με καταγωγή από τη Νέα Φώκαια της Μικράς Ασίας, είχε αγοράσει το πρώτο του ατμόπλοιο «Μαριέττα» το 1924, μέσω του γραφείου της Rethymnis & Kulukundis. Λίγο πριν από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διαχειριζόταν τα «Μιχαλάκης», «Μαριέττα» και «Μάρπησσα» (κατασκευής του 1919). Οι καταστροφικές συνέπειες του πολέμου είχαν ως αποτέλεσμα να επιβιώσει του πολέμου μόνο το τελευταίο. Μετά το πέρας των εχθροπραξιών, ο Νικόλαος Μ. Ευσταθίου ίδρυσε το γραφείο της Phocean Shipping στο Λονδίνο, με τον υιό του Μιχάλη Ν. Ευσταθίου (1918-1968) να αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στη διαχείριση της οικογενειακής επιχείρησης.
Το νεότευκτο «Μάρπησσα» αποτελούσε απτό δείγμα των ικανοτήτων και της ποιότητας κατασκευής της ναυπηγικής βιομηχανίας της Δυτικής Γερμανίας. Χαρακτηρίστηκε από τον αρθρογράφο ως βελτιωμένη και μεγαλύτερη έκδοση του «Μάστερ Νίκος», φορτηγού πλοίου που είχε παραλάβει ο Οίκος Ευσταθίου στις αρχές του 1953 από τα ναυπηγεία Burntisland της Σκωτίας και το οποίο είχε συγκεντρώσει εξαιρετικά σχόλια από τους ναυτιλιακούς κύκλους του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οι παριστάμενοι στην τελετή καθέλκυσης έλαβαν μέρος σε μια άτυπη «σφυγμομέτρηση» για τη βρετανική και τη γερμανική ναυπηγική βιομηχανία. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή των Ναυτικών Χρονικών, η πλάστιγγα έγερνε προς τη γερμανική πλευρά κυρίως για λόγους που σχετίζονταν με το χαμηλότερο κόστος αλλά και την αμεσότερη κατασκευή και παράδοση πλοίων.
Τα Ναυτικά Χρονικά αναφέρουν ότι το «Μάρπησσα» διέθετε χωρητικότητα 12.850 dwt, συνολικό μήκος 485 πόδια και βύθισμα 26 πόδια, ενώ ήταν εξοπλισμένο με μηχανή ελβετικής κατασκευής Sulzer δυνάμεως 4.900 ίππων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το «Μάρπησσα» αποτελούσε μέρος μιας ευρύτερης παραγγελίας του Οίκου Ευσταθίου στα ναυπηγεία Nordseewerke, καθώς, όπως ανακοινώθηκε στο επίσημο γεύμα που ακολούθησε την τελετή καθέλκυσης, θα ναυπηγούνταν ακόμα δύο αδελφά πλοία, που συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανανέωση του στόλου της Phocean Shipping. Πράγματι, σε μια περίοδο που ξεκινούσε το 1952, ο Οίκος Ευσταθίου προχώρησε σε ένα εκτεταμένο ναυπηγικό πρόγραμμα σε γιάρδες της Βρετανίας, της Δυτικής Γερμανίας και της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα την ενίσχυση του στόλου του με 14 νεότευκτα σε διάστημα 15 ετών.
Το «Μάρπησσα» θα παρέμενε στην «υπηρεσία» της Phocean Shipping για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Τα Ναυτικά Χρονικά της 1ης Νοεμβρίου 1977 καταγράφουν την πώληση των φορτηγών «Μάρπησσα» και «Μάνες» από τον Οίκο Ευσταθίου σε ξένα συμφέροντα με αντίτιμο 1 εκατ. δολάρια.
Η ναυπήγηση του «Μάρπησσα», σε συνδυασμό με την απόφαση για κατασκευή ακόμα δύο αδελφών πλοίων στα ίδια ναυπηγεία, ως μέρος ενός εξαιρετικά διευρυμένου προγράμματος ναυπήγησης, αντηχεί την αλματώδη επέκταση και ανανέωση του στόλου του Οίκου Ευσταθίου από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα. Ταυτόχρονα, η ανάγνωση της στήλης του ανταποκριτή των Ναυτικών Χρονικών, ο οποίος υπέγραφε το κείμενό του με τα αρχικά «Α.Φ., Αμβέρσα 2 Δεκεμβρίου 1954», μεταφέρει τον αναγνώστη σε μια εποχή που η δημοσιογραφία και η αναμετάδοση μιας είδησης πραγματοποιούνταν μέσω αλληλογραφίας, με το αναγνωστικό κοινό να αναμένει κάθε δεκαπενθήμερη έκδοση των Ναυτικών Χρονικών για την ενημέρωσή του.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την καθέλκυση του «Μάρπησσα» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
