«Νέον ρεκόρ επέτυχον τα “Ελληνικά Ναυπηγεία” Σκαραμαγκά εις την ναυπήγησιν των αντιλίμπερτυς» αναφέρουν τα Ναυτικά Χρονικά της 1ης Ιουνίου 1970, στο πλαίσιο της παρουσίασης της καθέλκυσης του φορτηγού πλοίου SD14 «Rinoula».
Το εν λόγω νεότευκτο καθελκύστηκε στις 23 Μαΐου του 1970, για λογαριασμό της εταιρείας Compania Naviera Syra, συμφερόντων των Αφών Βαλμά. Ανάδοχος του πλοίου ήταν η Ειρήνη Βαλμά, με την κατασκευή του «Rinoula» να έχει ξεκινήσει μόλις επτά εβδομάδες πριν, σε μια περίοδο που για την καθέλκυση των SD14 που κατασκευάζονταν στα Ελληνικά Ναυπηγεία απαιτούνταν τουλάχιστον οκτώ εβδομάδες εργασιών.
Το γεγονός αυτό αποτέλεσε αντικείμενο ιδιαίτερου θαυμασμού από την εγχώρια ναυτιλιακή κοινότητα, κάτι που αντικατοπτρίστηκε στους λόγους των επισήμων που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της τελετής καθέλκυσης. Πιο συγκεκριμένα, ο τότε γενικός διευθυντής των Ελληνικών Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, Χριστόφορος Καλδής, απέδωσε την επιτυχία αυτή στους τεχνικούς των ναυπηγείων, οι οποίοι «χάρις εις την άρτιαν των κατάρτισιν και τον επιδειχθέντα ζήλον, προβάλλουν σήμερον όχι μόνον τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, αλλά και την ναυπηγικήν βιομηχανίαν του τόπου, η οποία καταλαμβάνει σήμερον την 13ην θέσιν παγκοσμίως».
Τα κύρια χαρακτηριστικά του πλοίου παρουσιάστηκαν από το περιοδικό ως εξής:
- Μήκος μεταξύ καθέτων: 440 πόδες
- Πλάτος επί νομέων: 67 πόδες
- Έμφορτο βύθισμα: 29 πόδες
Το «Rinoula» διέθετε χωρητικότητα 15.000 dwt και μια κύρια μηχανή Sulzer SRD68, η οποία απέδιδε 5.500 ίππους, προσφέροντας υπηρεσιακή ταχύτητα 14 κόμβων. Το νεότευκτο του Οίκου Βαλμά διέθετε επίσης δύο φορτωτήρες των 5 τόνων, τοποθετημένους στο στόμιο κάθε κύτους του πλοίου, και ένα ηλεκτρικό βαρούλκο για κάθε φορτωτήρα.
Την τελετή καθέλκυσης ακολούθησε η τοποθέτηση της τρόπιδας για την έναρξη κατασκευής του 11ου κατά σειρά SD14 των Ελληνικών Ναυπηγείων, το οποίο έλαβε την κωδική ονομασία 1063 και θα κατασκευαζόταν για την εταιρεία «Ν.Γ. Λιβανός Α.Ν.Ε.».
Σε σύντομη στήλη του τεύχους της 15ης Ιουνίου 1970 των Ναυτικών Χρονικών, αναφέρεται ότι η καθέλκυση του «Rinoula» αποτέλεσε ιδιαίτερο γεγονός για την ίδια τη Σύρο. Το εν λόγω SD14 συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα ελάχιστα εκείνη την περίοδο νεότευκτα πλοία που είχαν κατασκευαστεί για λογαριασμό Συριανών εφοπλιστών. Σύμφωνα με την εν λόγω στήλη των Ναυτικών Χρονικών, ο Οίκος Βαλμά αριθμούσε πολλές δεκαετίες ζωής ήδη κατά την περίοδο γραφής, με κατεξοχήν έδρα των επιχειρήσεών του τη Σύρο.
Σχετικά με το «Rinoula», οι αναφορές των Ναυτικών Χρονικών σταματούν στο τεύχος της 15ης Ιουνίου 1981, όπου ο σύγχρονος αναγνώστης βρίσκει την καταγραφή για την πώληση του «tweendecker Ρηνούλα» (προς άγνωστους αγοραστές) έναντι 5 εκατ. δολαρίων.
Σε γενικές γραμμές, τα φορτηγά τύπου SD14 αποτέλεσαν την απάντηση της αγγλικής ναυπηγικής βιομηχανίας, κατά τη δεκαετία του 1960, στην αναζήτηση της ναυτιλιακής βιομηχανίας για πλοία που θα αντικαθιστούσαν τα περίφημα Λίμπερτυ, τα οποία, μετά από παραπάνω από δύο δεκαετίες παρουσίας στις θάλασσες και στους ωκεανούς, είχαν ξεκινήσει σταδιακά να αποσύρονται.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα SD14 συγκεκριμένα αποτελούν ένα σημαντικό κεφάλαιο για την εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία και ιδιαίτερα για τα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση των πρώτων πλοίων αυτού του τύπου ήταν προϊόν έμπνευσης των ναυπηγείων Austin & Pickersgill, τα οποία στη συνέχεια αδειοδότησαν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για την κατασκευή σημαντικού αριθμού SD14 στην Ελλάδα.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στην καθέλκυση του «Rinoula» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
