Οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις έχουν μια ιδιαίτερη δομή. Οι σύγχρονες ναυτιλιακές επιχειρήσεις κατά βάση δομούνται ως ένα σύνολο εταιρειών, δηλαδή δραστηριοποιούνται σε ομίλους. Έτσι, για κάθε πλοίο υπάρχει συνήθως μία πλοιοκτήτρια εταιρεία, ενώ για τη διαχείριση όλων των πλοιοκτητριών εταιρειών δημιουργείται μια νέα εταιρεία, η οποία ονομάζεται «διαχειρίστρια».
Οι διαχειρίστριες εταιρείες είναι εκείνες που ουσιαστικά παρέχουν τις απαραίτητες υπηρεσίες στις πλοιοκτήτριες εταιρείες. Οι συγκεκριμένες υπηρεσίες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων ναυλώσεις, ασφαλίσεις, στελέχωση των πλοίων και τεχνικές υπηρεσίες. Διαθέτουν έτσι όλα τα απαραίτητα τμήματα στα οποία παρακολουθούνται όλες οι λειτουργίες της ναυτιλιακής επιχείρησης.
Συνεπώς, οι διαχειρίστριες εταιρείες αποτελούν νομικές οντότητες που δρουν για λογαριασμό των πλοιοκτητριών εταιρειών. Ωστόσο, δεν επωμίζονται κανενός είδους δέσμευση και ευθύνη για τις υποχρεώσεις των πλοιοκτητριών εταιρειών.
Από την άλλη πλευρά, οι πλοιοκτήτριες εταιρείες διαθέτουν ένα μοναδικό περιουσιακό στοιχείο στην κατοχή τους, το οποίο είναι το πλοίο. Για τις υποχρεώσεις τους ευθύνονται μέχρι την αξία του πλοίου και με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζονται τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία που έχει στην κατοχή του ο όμιλος σε περιπτώσεις δυσμενών εξελίξεων.
Η δομή που περιγράφεται παραπάνω συμβάλλει στον περιορισμό του κινδύνου (ρίσκου) και της αβεβαιότητας στο πλαίσιο του ναυτιλιακού επιχειρείν.
*Οι πληροφορίες για το παραπάνω άρθρο αντλήθηκαν από το βιβλίο «Ναυτιλιακή Οικονομική», Α’ Έκδοση 2021, των Ευάγγελου Α. Σαμπράκου και Ιωάννη Γ. Γιαννόπουλου (Έκδοση Ιδρύματος Ευγενίδου, σ. 53).
