Οι στρατηγικές συμμαχίες αποτελούν μια μορφή συνεργασίας δύο ή περισσότερων επιχειρήσεων για την επιδίωξη κοινών στόχων μέσω της αξιοποίησης κοινών πόρων, προσφέροντας παράλληλα ευελιξία στα μέλη τους.
Στο πλαίσιο της ναυτιλίας τακτικών γραμμών, μια σειρά από παράγοντες ευνόησαν τη συνεργασία και την ανάπτυξη συμμαχιών μεταξύ των επιχειρήσεων. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται η ανάγκη για επιμερισμό του κινδύνου, οι οικονομίες κλίμακας, ο έλεγχος του κόστους και η αύξηση της συχνότητας προσφοράς υπηρεσιών.
Η ιδέα της στενότερης συνεργασίας μεταξύ των ναυτιλιακών επιχειρήσεων τακτικών γραμμών, μέσω στρατηγικών συμμαχιών, ωρίμασε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Εκείνη την περίοδο, οι διεθνείς αγορές βρίσκονταν σε καθεστώς αναδιάταξης, καθώς η χαμηλή κερδοφορία και η παγκοσμιοποίηση των αγορών υποχρέωσαν τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις τακτικών γραμμών να ακολουθήσουν τους πελάτες τους σε παγκόσμια κλίμακα και να προσφέρουν εφικτές λύσεις στις μεταφορικές τους ανάγκες.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι επιχειρήσεις αναζήτησαν νέες μορφές συνεργασίας, οι οποίες θα ήταν ικανές να εγγυηθούν παγκόσμια κάλυψη και καλύτερη αξιοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων.
Η σύσταση στρατηγικών συμμαχιών έχει συνδεθεί κατά καιρούς με την επίτευξη διάφορων στόχων, οι οποίοι μπορούν να ομαδοποιηθούν ως εξής:
- Χρηματοδοτικοί στόχοι: Μεγιστοποίηση κερδών, αύξηση του πλούτου των μετόχων, επιμερισμός των επενδύσεων κεφαλαίου και μείωση του κινδύνου.
- Οικονομικοί στόχοι: Μείωση κόστους, οικονομίες κλίμακας.
- Στρατηγικοί στόχοι: Είσοδος σε νέες αγορές, επέκταση σε νέες γεωγραφικές περιοχές, αύξηση της αγοραστικής δύναμης.
- Στόχοι μάρκετινγκ: Καλύτερη ικανοποίηση αναγκών πελατών, μέσω μεγαλύτερης συχνότητας παροχής υπηρεσιών, ευελιξίας, αξιοπιστίας, ποικιλίας των γραμμών και των προορισμών.
- Λειτουργικοί στόχοι: Αύξηση στη συχνότητα παροχής της υπηρεσίας, προγραμματισμός στόλου και συντονισμός σε παγκόσμια κλίμακα.
* Οι πληροφορίες για το παραπάνω άρθρο αντλήθηκαν από το βιβλίο «Οργάνωση και διοίκηση ναυτιλιακών επιχειρήσεων» του Καθ. Ιωάννη Θεοτοκά (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 3η έκδοση, Σεπτέμβριος 2019), σελ. 72.
