Η έντονη διακύμανση των ναύλων αναγκάζει τις επιχειρήσεις να υιοθετήσουν μια ισορροπημένη στρατηγική στις ναυλώσεις, με σκοπό τη δημιουργία ενός χαρτοφυλακίου ναυλώσεων.
Μεσοπρόθεσμα, η απόφαση για την επιλογή του τύπου της ναύλωσης των πλοίων ενός στόλου είναι πιθανό να λαμβάνεται σε συνθήκες αβεβαιότητας, δηλαδή σε καθεστώς απουσίας πληροφόρησης σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις της επιλογής μεταξύ ναύλωσης ανά ταξίδι και χρονοναύλωσης. Το γεγονός αυτό οφείλεται στον αστάθμητο παράγοντα «ζήτηση», η μεταβολή του οποίου δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια. Επιπλέον, μια σειρά από απρόβλεπτους παράγοντες μπορεί να έχει θετική ή αρνητική επίδραση στις ναυλαγορές.
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή ανάμεσα στη χρονοναύλωση και τη ναύλωση κατά ταξίδι είναι συνάρτηση της γενικότερης στάσης του πλοιοκτήτη απέναντι στο ρίσκο. Σύμφωνα με μια πιο ορθολογική συμπεριφορά, οι πλοιοκτήτες, στον βαθμό που διαχειρίζονται στόλους με περισσότερα από δύο πλοία, δημιουργούν ένα χαρτοφυλάκιο ναυλώσεων στο οποίο περιλαμβάνονται τόσο ναυλώσεις κατά ταξίδι όσο και χρονοναυλώσεις. Στην περίπτωση αυτή, το ποσοστό κάθε μορφής ναύλωσης καθορίζεται από την εκτίμηση της συγκυρίας στις ναυλαγορές και της μελλοντικής τους πορείας, καθώς και από τον επιθυμητό για τον κάθε πλοιοκτήτη βαθμό ανάληψης ρίσκου.
Η στρατηγική ναυλώσεων που ευνοεί αποκλειστικά είτε τη χρονοναύλωση είτε τη ναύλωση κατά ταξίδι μπορεί να οδηγήσει σε μη επιθυμητά αποτελέσματα, ειδικά όταν η συγκυρία στις ναυλαγορές παρουσιάζει ακραίες μεταβολές στα επίπεδα της ζήτησης, άρα και των ναύλων. Βέβαια, η επιλογή της χρονοναύλωσης μπορεί να μην αποφέρει τη μέγιστη κερδοφορία για την επιχείρηση, είναι όμως χαμηλού ρίσκου και σπάνια μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες καταστάσεις.
*Οι πληροφορίες για το παραπάνω άρθρο αντλήθηκαν από το βιβλίο «Οργάνωση και διοίκηση ναυτιλιακών επιχειρήσεων», του καθ. Ιωάννη Θεοτοκά (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 3η έκδοση, Σεπτέμβριος 2019), σσ. 110.Αποκτήστε το βιβλίο πατώντας εδώ
