του καπτ. Γεώργιου Γεωργούλη
To International Transport Intermediaries Club ‒ ITIC αποζημίωσε για επιθεωρητή ο οποίος κατηγορήθηκε για αμέλεια από τον πλοιοκτήτη πλοίου ακτοπλοΐας όταν αυτό υπέστη σημαντικές ζημιές στις μηχανές του κατά τη ρυμούλκησή του σε ναυπηγείο.
Το πλοίο, το οποίο εκτελούσε ταξίδια στα νερά της Βόρειας Αμερικής, έπρεπε να ρυμουλκηθεί σε ένα ναυπηγείο για να υποβληθεί σε μετασκευή. Για να εκτελεστεί η ρυμούλκηση με ασφάλεια, το ναυπηγείο προσέλαβε επιθεωρητή ώστε να επιθεωρήσει το πλοίο ως προς την καταλληλότητά του για το ταξίδι υπό ρυμούλκηση, να επιβεβαιώσει τις συνθήκες ρυμούλκησης, όπως καδένες, σύρματα, δυνατά σημεία (strong points) πρόσδεσης στο πλοίο, έλεγχος του ρυμουλκού, ταχύτητα ρυμούλκησης, και τελικά να εκδώσει πιστοποιητικό σύμφωνα με το οποίο εγκρίνεται η διαδικασία ρυμούλκησης με βάση τις συνθήκες που προέκυψαν από την επιθεώρηση.
Ο επιθεωρητής ολοκλήρωσε την έρευνα και εξέδωσε το πιστοποιητικό έγκρισης ρυμούλκησης. Τρεις ημέρες αργότερα, όμως, το πλοίο έβαλε νερά στο μηχανοστάσιο κατά τη διάρκεια της ρυμούλκησης και υπέστη σημαντικές ζημιές στα μηχανήματα. Ο πλοιοκτήτης προσέφυγε νομικά κατά του ναυπηγείου, της εταιρείας ρυμούλκησης και του επιθεωρητή για αποκατάσταση ζημιάς που υπέστη στο μηχανοστάσιο και στα μηχανήματα ύψους $750.000.
Ο πλοιοκτήτης υποστήριξε ότι ο επιθεωρητής είχε παραλείψει να επιθεωρήσει τη στεγανότητα όλων των ανοιγμάτων του πλοίου συμπεριλαμβανομένων και των αεραγωγών απ’ όπου, σύμφωνα με τα στοιχεία, προήλθε και η είσοδος του νερού. Ο επιθεωρητής υποστήριξε από τη μεριά του ότι οι αεραγωγοί ήταν εκτός του πεδίου του ελέγχου του και ότι η στεγανότητά τους ανήκε στον τομέα ευθύνης του πλοιοκτήτη, συνεπώς η αμέλεια προερχόταν από την πλευρά του πλοιοκτήτη και των υπαλλήλων του.
Η υπόθεση έφτασε στη διαμεσολάβηση (συνάντηση εκπροσώπων των θιγομένων), κατά την οποία ο πλοιοκτήτης αναγνώρισε τη συνεισφορά αμέλειας από μέρους του και συμφώνησε να μειώσει την απαίτησή του σε $500.000. Και οι τρεις πλευρές, δηλαδή ναυπηγείο, πλοιοκτήτης και επιθεωρητής, συνέβαλαν σε μια λύση στο παραπάνω ποσό.
Η υπόθεση, όπως φαίνεται, έκλεισε γρήγορα στη διαμεσολάβηση, με όλα τα μέρη να καταβάλουν προσπάθεια να βρεθεί η λύση που θα ικανοποιούσε όλες τις πλευρές δεδομένων των ευθυνών που βάρυναν το κάθε μέρος.
Ο πλοιοκτήτης είναι αυτός που αρχικά υπέστη τη ζημιά στις μηχανές και σίγουρα το πλοίο του, εκτός από το κόστος της ζημιάς, θα υποστεί καθυστερήσεις στον χρόνο παράδοσής του από το ναυπηγείο, στη λειτουργική του ετοιμότητα και πιθανόν θα βρεθεί υπόλογο σε τυχόν ακυρώσεις συμβάσεων που έχει υπογράψει για την εκτέλεση δρομολογίων. Έχει όμως και μερίδιο ευθύνης για την αμέλεια του πληρώματος του πλοίου του για τον μη έλεγχο της στεγανότητας των αεραγωγών του μηχανοστασίου.
Υπεύθυνοι όμως είναι το ναυπηγείο για την ανεπάρκεια του επιθεωρητή, η εταιρεία ρυμούλκησης για τους χειρισμούς ρυμούλκησης κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και τελικά και ο ίδιος ο επιθεωρητής ο οποίος και στην περίπτωση που, όπως ισχυρίζεται, οι αεραγωγοί δεν ανήκαν στον τομέα ευθύνης του έπρεπε να τους συμπεριλάβει στη λίστα ελέγχου για την όλη επιχείρηση, ούτως ώστε να είχε αποδείξεις για την επάρκεια της έρευνάς του, τις οποίες προφανώς στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν είχε.
Η λύση της διαμεσολάβησης (Mediation) τελικά δίνει γρήγορες λύσεις όταν όλα τα μέρη στερούνται αποδείξεων και η απόφαση ενός δικαστηρίου μπορεί να είναι πολύ επιβαρυντική απ’ ό,τι ένας ισοβαρής συμβιβασμός.
Φωτο: DNV GL
