Του Βασίλη Σακέλλη, Managing Director της Alassia NewShips Management Inc.
Η εξάπλωση του κορονοϊού φανερώνει πως είτε βόλευε την παγκόσμια οικονομία να το αγνοήσουμε είτε έγινε το risk assessment για τις πιθανότητες ταχείας εξάπλωσης μιας πανδημίας και για την πιθανή σοβαρότητα των συνεπειών της και απεφασίσθη ότι οι πιθανότητες του να συμβεί είναι μικρές ή το αποτέλεσμα δεν θα είναι μεγάλο. Φυσικά, επρόκειτο για μια λανθασμένη εκτίμηση, καθώς και συνέβη και οι επιπτώσεις ήταν μεγάλες.
Μάλιστα, είναι αδύνατον κανείς να προβλέψει πότε θα βελτιωθούν τα πράγματα και ποιες μόνιμες αλλαγές στον τρόπο ζωής και εργασίας θα αφήσει η συγκεκριμένη κρίση, αφού δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία και οποιαδήποτε σύγκριση με το παρελθόν θεωρώ πως είναι άκυρη και από επιδημιολογική και από οικονομική άποψη, καθώς παλαιότερα δεν ταξιδεύαμε όσο ταξιδεύουμε σήμερα, αλλά και καθώς η ενοποίηση και η αλληλεξάρτηση των εθνικών οικονομιών ήταν περιορισμένη.
Για τη ναυτιλία, η προσαρμοστικότητα και η ευελιξία είναι θέμα επιβίωσης. Χωρίς αυτά δεν επιβιώνουμε γιατί εργαζόμαστε σε έναν κλάδο που συνεχώς μεταβάλλεται. Ταυτόχρονα, το άμεσο μέτρο που επεβλήθη, η τηλεργασία, αποτελεί μεν μια νέα πραγματικότητα λόγω της έκτασης που πήρε, δίχως ωστόσο να είναι κάτι εντελώς καινούργιο για τον κλάδο. Παρά ταύτα, αξίζουν συγχαρητήρια στους εργαζομένους του γραφείου της εταιρείας μας για την προσωπική ευθύνη που έχουν επιδείξει καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Αξίζει μάλιστα να αναφερθεί πως σε ορισμένες περιπτώσεις, η τηλεργασία λειτούργησε θετικά στην απόδοση των εργαζομένων.
Αδιαμφισβήτητα, ωστόσο, η αδυναμία αλλαγής πληρωμάτων αναμένεται πως θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην απόδοση των πληρωμάτων. Είναι αποδεδειγμένο άλλωστε πως η κούραση επηρεάζει αρνητικά την απόδοση των ναυτικών, επομένως το ζήτημα αποτελεί ωρολογιακή βόμβα. Ταυτόχρονα, οι ναυτικοί μας στη στεριά που δεν έχουν άλλο εισόδημα εκτός από την εργασία τους στα καράβια αντιμετωπίζουν ανθρωπιστικό πρόβλημα, καθώς περιμένουν μήνες χωρίς να τους έχει δοθεί η ευκαιρία να μπαρκάρουν. Επομένως, σήμερα είναι μεγαλύτερη η ανάγκη από ποτέ να σταθούμε στο πλευρό των ναυτικών μας. Να έρθουμε κοντά στους ανθρώπους μας στο πλοίο και στο γραφείο. Όμως, οι ασταμάτητες προσπάθειές μας να κρατάμε τους ναυτικούς μας ασφαλείς και να τους συμπαραστεκόμαστε ψυχολογικά και οικονομικά με διάφορους τρόπους δεν αρκούν· πρέπει να συνεργαστούν οι διάφορες αρμόδιες αρχές παγκοσμίως ώστε να διευκολυνθούν οι αλλαγές πληρωμάτων χωρίς να γίνουν εκπτώσεις στην ασφάλεια.
Πέρα από τα παραπάνω, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που περνάει ο κλάδος και το γεγονός πως η προσοχή όλων μας έχει εστιαστεί στη διαχείρισή τους, είμαι πεπεισμένος πως σε κρίσιμα θέματα, όπως το decarbonization, η ναυτιλία μεσοπρόθεσμα δεν θα κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό της. Εξάλλου, ολόκληρος ο κλάδος αντιλαμβάνεται τη σημασία που έχει το περιβάλλον για τον πλανήτη μας.
Το συγκεκριμένο άρθρο με τίτλο “Σήμερα είναι μεγαλύτερη ανάγκη παρά ποτέ να σταθούμε στο πλευρό των ναυτικών μας” δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου των Ναυτικών σελ. 48. Μπορείτε να διαβάσετε το τεύχος των Ναυτικών Χρονικών εδώ.
