Ερευνώντας το αρχείο των Ναυτικών Χρονικών, αναδεικνύονται σπουδαίες προσωπικότητες της ελληνικής ναυτιλίας που με την επιχειρηματική τους δράση αλλά και τη διορατικότητά τους, άφησαν σπουδαία παρακαταθήκη για την νέα γενιά.
Ο Σπύρος Αλεξανδράτος (1947-2004) αποτελεί παράδειγμα ναυτικού που ανήλθε, με την επιμονή και τις προσπάθειές του, στον στίβο της ναυτιλιακής επιχειρηματικότητας. Κατάφερε επίσης με το ήθος και την αφοσίωσή του να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συναδέλφων του και να υπηρετήσει με πάθος σε σημαντικά συλλογικά όργανα του ελληνικού εφοπλισμού.
Αν και είχε καταγωγή από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς, μεγάλωσε στον Πειραιά. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην ΑΕΝ Ασπροπύργου, εργάστηκε επί σειρά ετών ως μηχανικός σε πλοία του Ομίλου Νιάρχου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε τη δική του ναυτιλιακή δραστηριότητα στη χύδην ναυτιλία της Μεσογείου, έχοντας ως έδρα τον Πειραιά.
Υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος στη μεταφορά φορτίων στη Βόρεια Αφρική, ενώ παράλληλα ξεκίνησε τη ναύλωση και τη διαχείριση πλοίων άλλων εταιρειών. Χαρακτηριστικό είναι ότι, μέχρι το 1980, η εταιρεία του διαχειριζόταν 34 πλοία μικρού μεγέθους. Ανήκε αναμφίβολα ανάμεσα στους πιο δυναμικούς πλοιοκτήτες της Μεσογείου, πρωτοστατώντας στην ανανέωση του συνολικού μεσογειακού στόλου.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το άνοιγμα των αγορών και των λιμανιών της Ρωσίας έφερε μια μεγάλη αύξηση στον αριθμό και στον όγκο των μεταφορών παγκοσμίως. Ο Σπύρος Αλεξανδράτος προχώρησε σε σημαντική ανανέωση του στόλου του, με σκοπό την εστίαση σε διαχείριση μεγαλύτερων και πιο σύγχρονων πλοίων. Το 2000, ο στόλος του αποτελούνταν από τρία bulk carriers και τρία πλοία γενικού φορτίου με συνολική χωρητικότητα 125.000 dwt.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του συμμετείχε με θέρμη στη συλλογική υποστήριξη των συμφερόντων του επιχειρηματικού κλάδου στον οποίο δραστηριοποιούνταν: από το 1985 έως το 2000 υπηρέτησε ως πρόεδρος της Ένωσης Μεσογειακών Φορτηγών Πλοίων (πλέον Ένωση Εφοπλιστών Μικρών Αποστάσεων). Παράλληλα υπήρξε μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών και του Διοικητικού Συμβουλίου της Ναυτικού Επιμελητηρίου Eλλάδος. Εξελέγη μάλιστα από τους συναδέλφους του και υπηρέτησε ως πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδος από το 2000 έως τον αιφνίδιο θάνατό του, το 2004.
Ο Σπύρος Αλεξανδράτος υπήρξε σημαντικός επιχειρηματίας και άοκνος υποστηρικτής της συλλογικότητας του ελληνικού εφοπλισμού και της σύσφιξης των σχέσεων με τη ναυτεργασία και την κοινωνία γενικότερα. Την επιχειρηματική του δράση αλλά και την προσφορά του στα κοινά συνεχίζουν ο υιός του Γιώργος και η κόρη του Κατερίνα Αλεξανδράτου.
Τα κείμενα του Σπύρου Αλεξανδράτου στα Ναυτικά Χρονικά αποτελούσαν διαχρονικά μια ξεχωριστή μαρτυρία για τη θέση της χώρας μας στη μεσογειακή φορτηγό ναυτιλία, έναν τομέα σημαντικό για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας αλλά και για τη διατήρηση της ευρωστίας των νησιών και της ελληνικής περιφέρειας. Στα άρθρα και στις συνεντεύξεις του αποκαλύπτονται τα κίνητρα και οι προοπτικές πίσω από την ενασχόληση με αυτόν τον ναυτιλιακό κλάδο από έναν από τους πιο εργατικούς και δραστήριους εκπροσώπους του.
Υποστήριξε με όλο του το σθένος την επανέκδοση των Ναυτικών Χρονικών το 1998 και ήταν βασικός αρωγός της προσπάθειας για την αναβίωση του ιστορικού τίτλου. Την αγάπη του και την υποστήριξή του για τη νέα γενιά συνεχίζουν οι απόγονοί του, με τις υποτροφίες που δίδονται στη μνήμη του.
Ενδεικτικά άρθρα του Σπύρου Αλεξανδράτου θα βρείτε στο επετειακό τεύχος 177 των Ναυτικών Χρονικών για την ελληνική μεσογειακή ναυτιλία του Φεβρουαρίου 2015, στο οποίο αναδημοσιεύονται άρθρα και συνεντεύξεις του (σελ. 80 και 82):
Πληροφορίες για τη συγγραφή του άρθρου αντλήθηκαν από τεύχη των Ναυτικών Χρονικών με αφιερώματα στο πρόσωπο του Σπύρου Αλεξανδράτου και από την έκδοση I. Theotokas and G. Harlaftis, «Leadership in World Shipping ‒ Greek Family Firms in International Business» (Palgrave MacMillan 2009).
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε και τις υπόλοιπες εμβληματικές προσωπικότητες που αρθρογραφούσαν στα Ναυτικά Χρονικά:
