Ο Ιωάννης Μ. Καρράς (1915-2008), έλκοντας την καταγωγή του από τα Καρδάμυλα της Χίου, αποτελεί μια προσωπικότητα που σημάδεψε το ελληνικό ναυτιλιακό επιχειρείν του 20ού αιώνα. Διατηρώντας τη ναυτιλιακή κληρονομιά της οικογένειάς του και του παππού του, Ιωάννη Ι. Καρρά (1852-1927), θα γινόταν πλοιοκτήτης κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, συστήνοντας το ναυτιλιακό γραφείο Carras Ltd στο Λονδίνο το 1938.
Μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα γινόταν κάτοχος ενός από τα 100 «ευλογημένα» Λίμπερτυ που παραχωρήθηκαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ με την εγγύηση της ελληνικής κυβέρνησης. Έχοντας μεταφέρει τη διοίκηση των επιχειρήσεών του στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ήταν από τους πρώτους πλοιοκτήτες σε παγκόσμιο επίπεδο που στις αρχές της δεκαετίας του 1950 αναγνώρισαν τις ευκαιρίες που παρουσίαζε η ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία.
Με το βλέμμα στραμμένο στην ανανέωση και στην επέκταση του στόλου του, θα ξεκινούσε τη ναυπήγηση μιας σειράς δεξαμενόπλοιων, καταφέρνοντας μέχρι το 1958 να διαχειρίζεται έναν στόλο 18 πλοίων, με τα έντεκα από αυτά να είναι τάνκερ.
Η εμπιστοσύνη του προς τα ιαπωνικά ναυπηγεία θα παρέμενε αμετάβλητη στον χρόνο, καθώς στα τέλη της δεκαετίας του 1960 θα ξεκινούσε ακόμη ένα ναυπηγικό πρόγραμμα στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Τα Ναυτικά Χρονικά, παρακολουθώντας την εντυπωσιακή επέκταση του στόλου του, θα προχωρούσαν σε ρεπορτάζ στις 15 Μαρτίου 1968, παρουσιάζοντας την πορεία του ναυπηγικού προγράμματος. Έτσι, την περίοδο 1967-1968, ο ναυτιλιακός οίκος Ιωάννη Μ. Καρρά θα είχε ήδη παραλάβει 4 bulk carriers και 5 δεξαμενόπλοια, συνολικής χωρητικότητας 630.000 dwt.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ιωάννης Μ. Καρράς παρέλαβε τα αδελφά bulk carriers «Aquabell», «Aquagem», «Aquacharm» και «Aquaglory» (συνολικής χωρητικότητας 45.000 dwt έκαστο) και τα αδελφά δεξαμενόπλοια «Καλλιόπη Καρρά», «Αθηνά Καρρά», «Μιχ. Ι. Καρράς», «Ιωάννης Καρράς» και «Αλεξάνδρα Καρρά» (συνολικής χωρητικότητας 90.000 dwt έκαστο).
Το ρεπορτάζ των Ναυτικών Χρονικών θα συνοδευόταν από τη φωτογραφία του «Αλεξάνδρα Καρρά» καθώς και από τεχνικές λεπτομέρειες του πλοίου: Είχε παραδοθεί τον Ιανουάριο του 1968 από τα ναυπηγεία Mitsubishi, ήταν «ντηζελοκίνητο» και διέθετε μηχανές Mitsubishi-Sulzer 20.700 ίππων, οι οποίες του προσέδιδαν ταχύτητα που άγγιζε τους 16 κόμβους. Εντύπωση προκαλεί η πληροφορία ότι ναυπηγήθηκε εντός επτά μηνών.
Το ρεπορτάζ του περιοδικού κλείνει με την αναφορά ότι απομένει η παράδοση ακόμη ενός δεξαμενόπλοιου και έξι bulk carriers για τον Οίκο Ι. Μ. Καρρά. Όπως και το «Αλεξάνδρα Καρρά», έτσι και τα υπόλοιπα δεξαμενόπλοια ναυπηγήθηκαν στα ναυπηγεία Mitsubishi, ενώ τα bulk carriers υπό παραγγελία είχαν κατασκευαστεί στα ναυπηγεία της IHI και της Kawasaki.
Χάρη στην ολοκλήρωση αυτού του ναυπηγικού προγράμματος, ο Ιωάννης Μ. Καρράς θα έφτανε μέχρι το 1970 να διαχειρίζεται 32 πλοία. Το ναυπηγικό του πρόγραμμα στην Ιαπωνία, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, είναι χαρακτηριστικό για την εποχή αλλά και για τη διαχρονική του εμπιστοσύνη στη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας. Παράλληλα, λειτουργεί ως επιβεβαίωση της φιλοσοφίας του, σύμφωνα με την οποία προχωρούσε πολύ συχνά σε ανανέωση του στόλου του, καταθέτοντας παραγγελίες σύγχρονων πλοίων με τις καλύτερες διαθέσιμες προδιαγραφές.
____________
Πληροφορίες για τη συγγραφή του άρθρου αντλήθηκαν από αφιερώματα των Ναυτικών Χρονικών καθώς και από την έκδοση I. Theotokas and G. Harlaftis, Leadership in World Shipping – Greek Family Firms in International Business (Palgrave MacMillan 2009).
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
