Τα Ναυτικά Χρονικά, σε ολοσέλιδο αφιέρωμα στο τεύχος της 1ης Νοεμβρίου 1968, παρουσίασαν το δεξαμενόπλοιο «Νικόλας Ι. Γουλανδρής», το πρώτο VLCC ελληνικών συμφερόντων. Είχαν προηγηθεί αναφορές στην καθέλκυση και στην παράδοση του πλοίου σε προηγούμενα τεύχη και στο ολοσέλιδο αφιέρωμα καταγράφηκαν λεπτομέρειες για τα τεχνικά χαρακτηριστικά του καθώς και πληροφορίες για τα ενδιαιτήματα του πληρώματος. Ο πρώτος πλους του πλοίου θα σήμανε και την είσοδο της ελληνικής ναυτιλίας στη νέα εποχή των τάνκερ-«μαμούθ», όπως ονομάζονταν εκείνη την περίοδο τα VLCCs.
Κατά τη μεταπολεμική περίοδο και όσο η παγκόσμια οικονομία βασιζόταν ολοένα και περισσότερο στο πετρέλαιο, η αγορά των δεξαμενόπλοιων γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη αυτή έφερε και αλλαγές στον σχεδιασμό και στη ναυπήγηση των πλοίων μεταφοράς αργού πετρελαίου. Σταδιακά, διαπιστώθηκε ότι ο σχεδιασμός τεράστιων σε μέγεθος tankers όχι μόνο μείωνε το κόστος ναυπήγησης αλλά ταυτόχρονα και το κόστος διαχείρισης. Παρότι απαιτούνταν μεγαλύτερο πλήρωμα για τη λειτουργία ενός τέτοιου πλοίου, η διευρυμένη χωρητικότητά του δημιουργούσε πολύ μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους.
Συνεπακόλουθα, στα πλοία που ναυπηγούνταν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρήθηκε μια τάση για «γιγαντισμό». Ηγέτες στην τάση αυτή αναδείχθηκαν ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο Σταύρος Νιάρχος. Το παράδειγμά τους αλλά και την εξέλιξη της ναυπηγικής τεχνολογίας ακολούθησαν πολλές ναυτιλιακές εταιρείες παγκοσμίως. Μία από αυτές ήταν και η N. J. Goulandris, η οποία υπήρξε από τις εμβληματικότερες ναυτιλιακές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων του 20ού αιώνα. Ιδρύθηκε από τον Νικόλα Ι. Γουλανδρή και τους υιούς του, ενώ εταιρική συνέχεια του ιστορικού αυτού οίκου είναι η Andriaki Shipping Co. Ltd.
Το δεξαμενόπλοιο «Νικόλας Ι. Γουλανδρής» (φωτ: Αρχείο Ναυτικών Χρονικών).
Ως μία από τις ηγέτιδες δυνάμεις της ελληνικής ναυτιλίας, η N. J. Goulandris ναυπήγησε σημαντικό αριθμό νεότευκτων στα ιαπωνικά ναυπηγεία. Οι υιοί του Νικόλα Ι. Γουλανδρή υπήρξαν πρωτοπόροι στον τομέα των VLCCs, καθώς αποτέλεσαν την πρώτη εταιρεία ελληνικών συμφερόντων που παρήγγειλε δεξαμενόπλοιο τέτοιου μεγέθους.
Το πλοίο αυτό δεν ήταν άλλο από το «Νικόλας Ι. Γουλανδρής». Το ελληνικό δεξαμενόπλοιο είχε ναυπηγηθεί από τη βιομηχανία της Hitachi στα ναυπηγεία της Osaka στην Ιαπωνία. Η καθέλκυσή του πραγματοποιήθηκε στις 29 Μαΐου 1968 και παραδόθηκε στους ιδιοκτήτες του λίγους μήνες μετά, με το παρθενικό του εμπορικό ταξίδι να είναι προς το Ηνωμένο Βασίλειο από τον Περσικό Κόλπο.
Σε ό,τι αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πλοίου, είχε ολικό μήκος 303 μ., πλάτος 48,16 μ. και ολική χωρητικότητα 192.800 τόνους dw. Είχε την ικανότητα να μεταφέρει 7.909.894 κυβικούς πόδες πετρέλαιο, ενώ η υπηρεσιακή του ταχύτητα έφτανε τους 15,5 κόμβους. Το πλήρωμα της «ναυαρχίδας» της N. J. Goulandris αποτελούνταν από 47 άτομα και ως πρώτος πλοίαρχος αναφέρεται ο Ιωάννης Καρασταμάτης και ως αρχιμηχανικός ο Μιχαήλ Ι. Κουμερτάς.
Η συντακτική ομάδα των Ναυτικών Χρονικών, γνωρίζοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος του αναγνωστικού τους κοινού ήταν οι Έλληνες ναυτικοί, φρόντισε να πληροφορηθεί για τις συνθήκες διαβίωσης στο νεότευκτο πλοίο. Στο πρώτο VLCC στο οποίο επέβαιναν Έλληνες ναυτικοί, όπως αναφέρουν με θριαμβευτικό τόνο τα Ναυτικά Χρονικά, η ενδιαίτηση του πληρώματος χαρακτηρίζεται «πρωτοφανώς άνετη και υποδειγματική». Όλα τα μέλη του πληρώματος είχαν μονόκλινη καμπίνα με πλήρη κλιματισμό, ενώ περιλαμβανόταν κολυμβητική δεξαμενή και κινηματογράφος για την προβολή ταινιών.
Η ναυπήγηση του «Νικόλας Ι. Γουλανδρής» χαιρετίστηκε με κάθε επισημότητα από τα Ναυτικά Χρονικά, καθώς επιβεβαίωνε με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι οι Έλληνες πλοιοκτήτες ήταν πρωτοπόροι στην αγορά της μεταφοράς αργού πετρελαίου και ταυτόχρονα στη ναυπήγηση πλοίων που εξυπηρετούσαν αυτόν τον κλάδο. Η εμφάνιση του πρώτου ελληνικού VLCC στις θάλασσες και στους ωκεανούς της γης, με ελληνικό μάλιστα πλήρωμα, αποτελούσε ένα απτό σύμβολο όχι μόνο της ναυτικής παράδοσης της χώρας αλλά και της καινοτομίας που συνόδευε την επιχειρηματική και επενδυτική στρατηγική της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας.
Γράφημα που απεικονίζει την πορεία μεγέθυνσης των πλοίων μεταφοράς πετρελαίου (Ναυτικά Χρονικά, 15 Ιουνίου 1968).
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το πρώτο ελληνικό VLCC πατώντας εδώ
«Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου».
