Γιατί άραγε οι Φιλιππινέζοι θεωρούν το ναυτικό επάγγελμα ‘ευγενές’;

0

Οι Φιλιππίνες πρωταγωνιστούν στη διεθνή ναυτιλιακή αγορά με τους πολυάριθμους ναυτικούς τους. Καθώς αποτελούν σημείο αναφοράς για κάθε έρευνα σχετικά με το θέμα της εξέλιξης του ναυτικού επαγγέλματος έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο λόγος του κ. Gerado Borromeo, Vice Chairman της Philippine Tranmarine Carriers Inc., μιας από τις σημαντικότερες για τη ναυτική αγορά εργασίας των Φιλιππίνων Manning Αgencies.

Οι Φιλιππίνες αποτελούνται από ένα σύμπλεγμα 7.107 νησιών, με 85 εκατ. κατοίκους, και σε πολλά θυμίζουν τη χώρα μας.

Σύμφωνα με τον κ. Borromeo ήδη από το 1000 μ.Χ. οι κάτοικοι των νήσων ξεκίνησαν έντονα τη ναυτική δραστηριότητά τους προς Κίνα και Μαλαισία, ξεπερνώντας τα στενά θαλάσσια σύνορά τους, για να φτάσουν σήμερα να αποτελούν τον κυριότερο «προμηθευτή» πληρωμάτων παγκοσμίως, με επίσημα εγγεγραμμένους 270.000 ναυτικούς.

Η συστηματική προσέλκυση νέων στο ναυτικό επάγγελμα άρχισε μετά τις αρχές του 1970 και αντικατοπτρίζει μια έντονη ναυτική παράδοση, που βρήκε πρόσφορο έδαφος στις ναυτικές οικογένειες της Ευρώπης.

Ως γνωστόν, η Γηραιά Ήπειρος, ήδη από τη δεκαετία του ’70, αντιμετώπιζε οξύ πρόβλημα ως προς τη ναυτολόγηση κατώτερων πληρωμάτων στους στόλους της, αφού οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις των χωρών της Δύσης έβρισκαν οικονομικές διεξόδους σε άλλα επαγγέλματα.

Οι Φιλιππίνες εξασφάλισαν για τους παγκόσμιους στόλους μια μεγάλη εργατική δύναμη με ναυτική παράδοση και βασική γνώση της αγγλικής γλώσσας, που εξυπηρετούσε τις καθολικές «παραδόσεις» της Ευρώπης. Τα κατώτερα οικονομικά στρώματα των κεντρικών κυρίως νήσων της χώρας, αναστατωμένα από τις πολιτικές αναταραχές, την κακή οικονομική κατάσταση και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, βρήκαν σίγουρη και σταθερή εργασία στα πλοία της Ευρώπης (αλλά και της Ιαπωνίας).

Σήμερα στις Φιλιππίνες η συγκεκριμένη οικογενειακή παράδοση συνεχίζεται και αποτελεί μια εξαιρετική επαγγελματική διέξοδο για ένα νέο αξιωματικό, που ως δόκιμος θα λάβει 450 δολάρια (αφορολόγητα) ενώ μετά την αποφοίτησή του ο μισθός του θα ξεπερνά τα 1.200. Αντιθέτως, ένας νέος που θα εργαστεί στη Μανίλα ως τηλεφωνητής ή υπεύθυνος τηλεφωνικής εξυπηρέτησης πελατών θα λάβει 300 με 500 δολάρια μηνιαίως (με φόρους και κρατήσεις που αγγίζουν το 30%).

Η πρόσφατη πολιτική προσέλκυσης νέων στο ναυτικό επάγγελμα δεν στέκεται αποκλειστικά στα κατώτερα πληρώματα αλλά κινείται προς την προσέλκυση, κατάρτιση και υψηλή εξειδίκευση νέων για θέσεις ανώτερων αξιωματικών, οι οποίοι θα ανεβάσουν τον πήχυ της τοπικής ναυτικής παράδοσης.

Ο κ. Borromeo σημειώνει ότι η εταιρεία του επιδιώκει στενούς δεσμούς με σχολεία μέσης εκπαίδευσης και Ακαδημίες Ε.Ν. σε όλη τη χώρα, με σκοπό τη διατήρηση ενός διαρκούς διαύλου επικοινωνίας με όλους τους φορείς και ειδικότερα τους νέους ανθρώπους. «Ασχολούμαστε ιδιαίτερα με τη νέα γενιά και επενδύουμε οικονομικά και ηθικά σε αυτούς». Και συνεχίζει λέγοντας ότι «η θάλασσα και η ναυτιλία είναι η αιχμή του δόρατος για την ανάπτυξη του εμπορίου. Δεν είσαι απλά ένας ναυτικός, αλλά ένας συμμέτοχος στις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις».

Κατά τον κ. Borromeo, η τεράστια παγκόσμια ζήτηση σήμερα σε νέους αξιωματικούς μπορεί να καλυφθεί από τις Φιλιππίνες» και συμπληρώνει: «Θα έχουμε πάντα πολλούς ναυτικούς να προσφέρουμε διότι η καθολική παράδοση του τόπου μας απαιτεί υπεργεννητικότητα. Αλλά η παγκόσμια πλέον ανησυχία εστιάζεται στην ποιότητα, όχι στην ποσότητα. Και γι’ αυτόν το λόγο λειτουργούν σήμερα 82 ναυτικές ακαδημίες στα νησιά μας». Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε χρόνο 250 νέοι αποφοιτούν από το Philippines Merchant Marine Academy, την κρατική ακαδημία υψηλών απαιτήσεων και διεθνούς εκτίμησης.

Επιμελημένο άρθρο του Ηλία Μπίσια, Διευθυντή Ναυτικών Χρονικών, με τίτλο «Η θάλασσα, μέσα μας. Γιατί άραγε οι Φιλιππινέζοι θεωρούν το ναυτικό επάγγελμα ‘ευγενές’;», Ναυτικά Χρονικά, Οκτώβριος 2007

Φωτο: ΑΠΕ/ ΜΠΕ