Την 1η Δεκεμβρίου 1967 καθελκύστηκε από τα ναυπηγεία Bartram & Sons Ltd του Sunderland το φορτηγό πλοίο SD-14 «Μίμης Ν. Παπαλιός». Αποτέλεσε το πρώτο πλοίο τέτοιου τύπου που κατασκευαζόταν από τα συγκεκριμένα ναυπηγεία καθώς και το πρώτο νεότευκτο του Οίκου Ν. Παπαλιού.
Τα Ναυτικά Χρονικά, στο τεύχος της 15ης Δεκεμβρίου 1967, προχώρησαν σε ένα ημισέλιδο αφιέρωμα, παρουσιάζοντας το νεότευκτο του Οίκου Παπαλιού αλλά και καταγράφοντας πληροφορίες για την τελετή της καθέλκυσής του.
Το «Μίμης Ν. Παπαλιός» είχε ολικό μήκος 462 ποδών και ολικό πλάτος 67 πόδια, ενώ διέθετε χωρητικότητα 14.200 dwt. Η μηχανή του πλοίου ήταν βρετανικής κατασκευής (Vickers) τύπου Sulzer 5.500 ίππων και απέδιδε ταχύτητα 14 μιλίων. Ο εξοπλισμός οργάνων ναυσιπλοΐας χαρακτηρίστηκε ως πλήρης. Το κόστος κατασκευής του πλοίου ανήλθε σε 1.000.000 λίρες Αγγλίας.
Ο Νικόλαος Παπαλιός, λαμβάνοντας τον λόγο κατά την τελετή καθέλκυσης του νεότευκτου πλοίου, ευχαρίστησε όλους όσοι συνεργάστηκαν για την κατασκευή του πλοίου, υπογραμμίζοντας παράλληλα την πίστη του στα μεσαίας χωρητικότητας εμπορικά πλοία. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Την εποχήν αυτήν των υπερδεξαμενοπλοίων και των μεγάλων μπαλκ κάρριερς, έχουν να διαδραματίσουν σημαντικόν ρόλον εις το παγκόσμιον εμπόριον τα μέσης χωρητικότητος φορτηγά σκάφη».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τύπος πλοίου SD-14 είχε σχεδιαστεί από τα αγγλικά ναυπηγεία Austin & Pickersgill ως μια αξιόπιστη επιλογή για την αντικατάσταση μεγάλων σε ηλικία πλοίων και ιδιαίτερα των ‒πολεμικής κατασκευής‒ Λίμπερτυ, που συνέχιζαν να αποτελούν μέρος του παγκόσμιου στόλου. Για τον λόγο αυτό, τα πλοία SD-14, όπως και άλλα αντίστοιχα μοντέλα, είχαν λάβει την ονομασία «αντιλίμπερτυ» στην ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα.
Το «Μίμης Ν. Παπαλιός» είχε κατασκευαστεί στα ναυπηγεία Bartram, βάσει άδειας που είχε εξασφαλιστεί από την Austin & Pickersgill. Με τον ίδιο τρόπο, πλοία του τύπου SD-14 θα κατασκευάζονταν σε διάφορες ναυπηγικές βιομηχανίες ανά τον κόσμο. Μάλιστα, πολλά από αυτά είχαν ναυπηγηθεί στα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Σύμφωνα με τα Ναυτικά Χρονικά, η πρώτη αυτή καθέλκυση SD-14 από τα ναυπηγεία του Bartram αποτέλεσε γεγονός εξαιρετικής σπουδαιότητας, καθώς έτυχε ευρείας κάλυψης από τον αγγλικό Τύπο. Κατά τη διάρκεια της τελετής καθέλκυσης, και σε μια ιδιαίτερα συγκινητική αποστροφή του λόγου του, ο Νικόλαος Παπαλιός εκμυστηρεύτηκε ότι η καθέλκυση αυτή αποτέλεσε την πραγματοποίηση ενός προσωπικού του ‒προ 40 ετών‒ ονείρου, όταν ήταν ακόμα ναυτόπαις μικρού αλιευτικού πλοίου.
Όντας πλοίαρχος στις αρχές της καριέρας του, ο Νικόλαος Παπαλιός (1914-1992) είχε ιδρύσει το 1958 την Aegis Shipping. Παρότι στα αρχικά του βήματα ως εφοπλιστής είχε επικεντρώσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα στην εκμετάλλευση πλοίων από την αγορά των second-hand, ήταν πάντοτε της άποψης ότι μια ναυτιλιακή εταιρεία μπορεί να λειτουργεί με ανταγωνιστικότητα και να θεμελιώνει την παρουσία της στην αγορά εφόσον διαχειρίζεται σύγχρονα πλοία. Η φιλοσοφία του αυτή ήταν που τον οδήγησε στη συνειδητή απόφαση να επιδιώξει τη δημιουργία ενός στόλου νεότευκτων. Σύμφωνα μάλιστα με την έκδοση I. Theotokas and G. Harlaftis, «Leadership in World Shipping – Greek Family Firms in International Business» (Palgrave MacMillan 2009), μέχρι το 1981, ο υπό τη διαχείριση του Οίκου Παπαλιού στόλος ανερχόταν σε 76 πλοία, συνολικής χωρητικότητας 1,8 εκατ. dwt.
Το «Μίμης Ν. Παπαλιός», ως το πρώτο νεότευκτο της Aegis Shipping, θα αποτελούσε το σημείο αφετηρίας για μια αξιοσημείωτη επέκταση του στόλου της εταιρείας μέσα στα επόμενα έτη. Ταυτόχρονα, η καθέλκυση του πλοίου συνιστά σημαντική στιγμή στην ελληνική ναυτιλιακή ιστορία, καθώς υπήρξε ένα από τα πρώτα βήματα της ελληνόκτητης ναυτιλίας στην εποχή των αντιλίμπερτυ.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Μίμης Ν. Παπαλιός» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών των Ναυτικών Χρονικών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
