Μία δεδομένη πραγματικότητα, που βιώνουν οι σπουδαστές/σπουδάστριες κατά την διάρκεια των εκπαιδευτικών ταξιδιών τους, αποτελεί η μειωμένη επαφή με την οικογένεια, η οποία συνήθως περιορίζεται σε σποραδικές τηλεφωνικές συνομιλίες.
Κάτι που μέχρι πρότινος αποτελούσε την καθημερινότητα για έναν σπουδαστή, τώρα καλείται να έρθει αντιμέτωπος με την στέρηση των πιο κοντινών του ανθρώπων, που στις περισσότερες περιπτώσεις σε αυτήν την ηλικία είναι οι γονείς του. Επειδή όμως η μοναξιά και η απομόνωση είναι δύο αναπόσπαστα γνωρίσματα του ναυτικού επαγγέλματος, είναι απαραίτητο οι συγγενείς του να κατανοήσουν την απόφαση του/της για την επιλογή του δύσκολου αυτού επαγγέλματος επαγγέλματος και να τον/την υποστηρίξουν – με την εμπιστοσύνη τους.
Ο λόγος που δημιουργήθηκε η παρούσα ενότητα έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι οι γονείς -χωρίς να το κάνουν βέβαια συνειδητά- προσπαθώντας να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους, που είναι πρωτοετείς σπουδαστές, μπορεί να τους προκαλέσουν προβλήματα κατά την υπηρεσία τους πάνω στο πλοίο. Για παράδειγμα, συχνά οι γονείς πραγματοποιούν κλήσεις προς στο δορυφορικό τηλέφωνο του πλοίου, ακόμα και αρκετές φορές την εβδομάδα , δίχως να καταλαβαίνουν πως αυτή ακριβώς η πρακτική ενδέχεται να δημιουργήσει πρόβλημα στον ίδιο τον σπουδαστή που προσπαθούν να βοηθήσουν.
Και πως θα του δημιουργήσουν πρόβλημα; Εάν ένας νέος εργαζόμενος δεχόταν συνέχεια τηλέφωνα από τους γονείς του κατά την διάρκεια της εργασίας του, και αυτό γινόταν γνωστό στον εργασιακό του χώρο, τί εντύπωση θα έδινε στους ανωτέρους του προς τους οποίους προσπαθεί να παρουσιαστεί ως σοβαρός και συνετός ναυτικός; Και δυστυχώς στο πλοίο, οποιοδήποτε τηλέφωνο στο δορυφορικό σύστημα δεν μένει κρυφό καθώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων αυτός που θα σηκώσει το ακουστικό δεν θα είναι σπουδαστής, αλλά ο αξιωματικός φυλακής ή ακόμα και ο καπετάνιος (ο οποίος μπορεί να ξεκουράζεται την συγκεκριμένη στιγμή), ο οποίος με την σειρά του θα ενημερώσει τον σπουδαστή να ανεβεί πάνω για να λάβει το τηλεφώνημα του.
Ακόμα έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου γονείς καλούν απευθείας την εταιρεία και ρωτάνε για το παιδί τους ή εκφράζουν τα παράπονα τους για την “δύσκολη” διαβίωση του σπουδαστή στο πλοίο – είναι όμως αυτό ωφέλιμο για τον σπουδαστή που θα δυσκολευτεί ούτως ή άλλως στην εύρεση του δεύτερου ταξιδιού του ή ακόμα και στην εύρεση εργασίας ως αξιωματικός όταν αποφοιτήσει; Αυτά είναι ορισμένα από τα ερωτήματα τα οποία θα πρέπει να σκέφτοναι οι γονείς πριν αποφασίσουν να επικοινωνήσουν απευθείας με τα παιδιά τους.
Η καλύτερη πρακτική είναι η υπομονή μέχρι ο σπουδαστής να πάρει ο ίδιος τηλέφωνο, όταν θα θεωρεί πως υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Πλέον δεν είναι ένας απλός εργαζόμενος, αλλά ένας ναυτικός – ένας άνθρωπος που καλείται να αντιμετωπίσει πολύ πιο απαιτητικές συνθήκες στην εργασία του από τον μέσο εργαζόμενο στην ξηρά. Και για να επιτύχει σε αυτό, χρειάζεται και τον ανάλογο χαρακτήρα, τον οποίο θα διαμορφώσει μόνος του, από τις στερήσεις και τις θυσίες κατά την διάρκεια της ναυτολογήσής του.
Τρόποι επικοινωνίας ενός ναυτικού με την οικογένεια του
Μια από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνει ένας νέος ναυτικός είναι το πως θα καταφέρει να διατηρήσει την επικοινωνία με την στεριά όταν βρίσκεται εν πλω. Οι τρόποι είναι οι εξής:
(α) Αλληλογραφία
Η κλασσική μέθοδος επικοινωνίας, από τις αρχές της σύγχρονης Εμπορικής Ναυτιλίας. Αν και πλέον χρησιμοποιείται σπανίως, η γραπτή αλληλογραφία εμπεριέχει και ένα στοιχείο ρομαντισμού και εκτός αυτού είναι και ο μοναδικός τρόπος που μπορείτε να στείλετε ένα αντικείμενο σε έναν ναυτικό ή αυτός σε κάποιο πρόσωπο που επιθυμεί. (Και είναι και δωρεάν)
(β) Τηλέφωνο
Μέσω του δορυφορικού συστήματος του πλοίου, οι ναυτικοί έχουν την δυνατότητα – συνήθως επί πληρωμή – να πραγματοποιήσουν κλήσεις σε δικά τους πρόσωπα. Αν και η εμπειρία της συνομιλίας δεν συγκρίνεται με καμία γραπτή επαφή, τις περισσότερες φορές το τηλέφωνο δεν είναι μέσα στην ιδιωτική καμπίνα του κάθε ναυτικού, με αποτέλεσμα να είναι σε δημόσιο χώρο – στο τηλεφωνείο – το οποίο δεν χαρακτηρίζεται και από την ιδιωτικότητα που παρέχει. Εκτός αυτού, το τηλεφωνικό σήμα επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες αλλά και τις γεωγραφικές συντεταγμένες που βρίσκεται το πλοίο και έτσι δεν παρέχεται 100% κάλυψη κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού.
Ένα ακόμη πρόβλημα της τηλεφωνικής επικοινωνίας, είναι η διαφορά ώρας που μπορεί να υπάρχει μεταξύ των 2 ατόμων. (π.χ. εάν το πλοίο βρίσκεται στην Νέα Υόρκη στις Η.Π.Α., στις 9 π.μ. τοπική ώρα θα είναι στην Ελλάδα θα είναι 4 μ.μ.)
Ο συνήθης τρόπος για την χρησιμοποίηση τηλεφωνίας και διαδικτύου στο πλοίο είναι μέσω ειδικών καρτών ή κωδικών που παρέχονται από τον υπεύθυνο αξιωματικό και το αντίτιμο τους αφαιρείται από το μηναίο μισθό του ναυτικού.
(γ) Διαδίκτυο
Η πιο άμεση μορφή επικοινωνίας που μπορεί να επιτευχθεί πάνω στο πλοίο, το διαδίκτυο μπορεί να προσφέρει από ανταλλαγή αρχείων μέσω email μέχρι και ζωντανό βίντεο μεταξύ 2 ή και περισσοτέρων ατόμων. Επειδή όμως το σύστημα του διαδικτύου είναι βασισμένο (τις περισσότερες φορές) στο σύστημα του τηλεφώνου, διέπεται από τα ίδια προβλήματα – όπως η απώλεια συνεχούς κάλυψης. Παρόλα αυτά, παρέχει ιδιωτικότητα αφού είναι δυνατή η σύνδεση μέσω των καμπινών (στα περισσότερα πλοία) αλλά μπορεί να συνοδεύεται και από υψηλό κόστος, σε περίπτωση που τα προγράμματα που προσφέρονται πάνω στο πλοίο βασίζονται στην ογκοχρέωση.
Το κόστος ενός πλοίου έχει -τις περισσότερες φορές- σχέση και με τις παροχές που προσφέρει για το πλήρωμα του.